Kazanie na Narodowe Święto Niepodległości (11 listopada 2025 roku)

Kazanie na Święto Niepodległości (11 listopada 2025 roku)

BRACIA i SIOSTRY!

Wiedeńska wiktoria króla Jana III Sobieskiego w 1683 roku była ostatnią zwycięską wojną toczoną przez państwo polskie
w okresie przedrozbiorowym. Dno kryzysu wewnętrznego Rzeczpospolita osiągnęła w okresie królów saskich, podczas panowania Augusta II i jego syna Augusta III Sasa – na przełomie XVII i XVIII wieku. Sejm praktycznie nie działał, ciągle zrywany na polecenie magnatów i obcych zleceniodawców. Na ostatniego króla Polski został wybrany Stanisław Poniatowski, popierany przez Rosję. Pierwszy traktat rozbiorowy między Prusami, Rosją
i Austrią został podpisany w 1772 roku w Petersburgu. Po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja w 1791 roku caryca Katarzyna, by zalegalizować w oczach międzynarodowych agresję Rosji na Polskę, posłużyła się polskimi zdrajcami, na czele z Franciszkiem Ksawerym Branickim, Sewerynem Rzewuskim i Stanisławem Szczęsnym Potockim. Dokument konfederacyjny został  podpisany 14 maja 1792 roku, w miasteczku przygranicznym z Rosją –
Targowica (stąd targowiczanie). W tym samym czasie armia rosyjska wkraczała na terytorium Rzeczypospolitej.

Czas zaborów był dla Polski okresem wyjątkowych tragedii politycznych i społecznych. Były to kolejne zrywy niepodległościowe. Najpierw, w obronie wiary i niepodległości, powstała  Konfederacja Barska (1768-1772) – poniosła klęskę. Potem, w 1794 roku generał Tadeusz Kościuszko, chcąc ratować Rzeczpospolitą wzniecił Powstanie Kościuszkowskie. Ale Powstanie z dwukrotnie silniejszymi wojskami prusko – rosyjskimi w decydującej bitwie pod Maciejowicami upadło. Następnie były wojny napoleońskie (w styczniu 1807 roku przez Pelplin, Rudno i Gręblin, podczas przemarszu wojsk napoleońskich, wraz ze swoim regimentem kawalerii, w oklicach Gręblina stajonował pułkownik Jan Michał Dąbrowski, syn generała Jana Henryka Dąbrowskiego - jego sztab mieścił się w gręblińskiej karczmie), Powstanie Listopadowe (1830-1831),  Wiosna Ludów – które dawały jakieś widoki na odrodzenie się wolnej ojczyzny, to jednak kolejny zryw, jakim było Powstanie Styczniowe, zakończone w 1864 roku też upadkiem – nie było znikąd widać na przywrócenie Polsce nadziei na wolność i niepodległość. Klęska Powstania Styczniowego była szokiem dla społeczeństwa polskiego we wszystkich trzech zaborach. Dodatkowo nastrojom przygnębienia sprzyjały wieści o pogromie II-go Cesarstwa Francuskiego w wojnie z Królestwem Prus w 1871 roku. Upadek Francji był dla Polaków miażdżącym ciosem, gdyż w tym czasie z Francją
wiązano tyle nadziei na podjęcie sprawy polskiej. Do pruskiej niewoli dostał się potomek cesarza, tego, który „dał nam przykład, jak zwyciężać mamy”, czyli Napoleon III Bonaparte. Dla Polaków nastał okres Kulturkapfu Otto von Bismarcka. Ten twórca Rzeszy Niemieckiej pisał: „Bijcie Polaków, ażeby aż o życiu zwątpili – należy ich wytępić”. Pod jego rządami systematycznie  usuwano obecność języka polskiego z urzędów i szkół. Uczniom zakazywano nawet modlenia się w ojczystym języku. Nieposłusznych karano biciem, karami pieniężnymi, a nawet więzieniem – jak było
w przypadku dzieci z Wrześni w 1901 roku. Zniemczano nawet imiona i nazwiska. Prusacy przypuszczali także ataki na polską ziemię. Wóz Drzymały stał się symbolem walki z germanizacją
w zaborze pruskim. Było to w 1904 roku, kiedy władze pruskie odmówiły Michałowi Drzymale zgody na budowę domu – zamieszkał więc w wozie cyrkowym i codziennie go przesuwał.

Polskości, polskiej kultury uczył także w zaborach Kościół katolicki. Dlatego we wszystkich zaborach przepuszczono atak na Kościół, likwidując m.in. zakony, szkoły katolickie i inne. Podczas wybuchu I wojny światowej, duże znaczenie miało formowanie we Francji, pod dowództwem generała Józefa Hallera tzw. błękitnej armii, która walczyła u boku zwycięskiej Ententy, i dlatego później podczas konferencji pokojowej w Wersalu (w Paryżu), w latach 1919-1920), fakt ten stanowił podstawę do ustanowienie niepodległej Polski i powrót jej na mapę świata.

Nie można wybierać tylko przyszłości, jak chciał jeden z kandydatów na prezydenta!

Bez znajomości historii nie ma patriotyzmu. Umiłowanie Ojczyzny wymaga uświadomienia sobie, że wywodzimy się
z pokoleń, które Polskę kochały, które o Polskę walczyły, a także podnosiły ją z ruin. Amen.