Kazanie na Podwyższenie Krzyża Św. (14 IX 2025 r.)

Kazanie na XXIV Niedz. Zw. (o Krzyżu) 14 IX 2025 r.

BRACIA i SIOSTRY!

Otwieram przedostatni numer „Pielgrzyma” i czytam
w kronice z diecezji: 11-go sierpnia parafia w Lipuszu za Kościerzyną, obchodziła ósmą rocznicę tragicznej nawałnicy, która nawiedziła region w nocy z 11/12 sierpnia 2017 roku. Mieszkańcy do dziś „dziękują za ocalenie” – kilkudziesięcioletnie lasy wichura tamtej nocy przewróciła jak zapałki. Parafianie „dziękują za ocalone życie”. Czynią to na wzniesieniu ogołoconym z drzew, gdzie ustawiono 11-metrowy krzyż wykonany z drzewa wyrwanego podczas nawałnicy. Niedawno byliśmy w Białymstoku. Mnie się udało podjechać do miejsca, gdzie 9 marca 1989 roku o godz. 3.00
w nocy wykoleił się przejeżdżający przez Białystok 32-wagonowy pociąg. W składzie towarowego pociągu zdążającego z ówczesnego ZSRR do NRD znajdowało się sześć cystern z ciekłym stężonym chlorem. Każda z nich zawierała około 50 ton tej niebezpiecznej trucizny. Cztery wagony wykoleiły się na nasypie kolejowym już na terenie miasta. Gdyby spadły z dużej wysokości, nastąpiłoby rozszczelnienie, grożące wyciekiem chloru. To z kolei spowodowałoby niewyobrażalną katastrofę – śmierć dziesiątek tysięcy ludzi. W promieniu kilkudziesięciu kilometrów życie uległoby całkowitemu zniszczeniu. Ku zdumieniu strażaków okazało się, że żadna z nich nie rozszczelniła się. Nie doszło do skażenia środowiska, które mogło objąć teren nawet 50-ciu kilometrów. Wkrótce więc przy torach stanął krzyż z napisem: „Jezu, ufam Tobie”. Każdego roku pamięć o tym cudownym zdarzeniu z 9 marca 1989 roku jest obchodzona jako rocznica cudownego ocalenia miasta. Są jeszcze inne krzyże: dwa krzyże Ofiar Czerwca 1956 roku w Poznaniu. Współczesny monumentalny pomnik w formie trzech krzyży z kotwicami, upamiętniający śmierć uczestników protestów robotniczych w grudniu 1970 roku
w Gdańsku, inne w Szczecinie, Gdyni, Radomiu i innych miastach. W Białymstoku, w pięknym nowoczesnym sanktuarium Bożego Miłosierdzia wkomponowany był stary krzyż przydrożny – symbolizujący kult religijny.

Początek kultu krzyża bierze się od czasu odnalezienia relikwii drzewa krzyża świętego w Jerozolimie przez św. Helenę (matkę cesarza rzymskiego Konstantyna Wielkiego) w 326 roku. Od tamtego czasu obchodzone jest dzisiejsze święto Podwyższenia Krzyża Świętego (również w Rudnie jest one obchodzone odpustem). Na Krzyżu umarł Jezus Chrystus dla naszego zbawienia, dlatego krzyż jest dla chrześcijan największą relikwią. Krzyż chroni nas przed złem, zwłaszcza przed diablem, którego Jezus na krzyżu pokonał. Krzyż także uzdrawia duszę i ciało. Krzyż jako symbol zbawienia, przynoszący pomyślność również w życiu doczesnym, nosimy przy sobie czy wieszamy na szyi. Krzyże te mają zawieszono na piersiach księża biskupi, za które gotowi są oddać życie. Tak był w przypadku męczennika II wojny światowej ks. arcybiskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego z Płocka. Gdy wybuchła II wojna światowa, zdecydowanie odrzucił wszystkie propozycje okupanta, m.in. przyjęcia biskupstwa na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Od lutego 1940 roku izolowany, potem internowany. W nocy z 6/7 marca 1941 roku aresztowany i osadzony przez Niemców
w więzieniu w Działdowie. W więzieniu tym były okropne warunki: nieopisany bród, pomieszczenia nieogrzewane, nie było ani prycz ani ław, na podłodze leżała słoma zmięta prawie na sieczkę, a w niej mnóstwo robactwa, w ścianach pluskwy, mycie było zakazane.  Piuskę arcybiskup musiał zawiesić nad głową, na wbitym w ścianie gwoździu. Wody do picia nie podawano. Nie było mowy
o zmianie bielizny. Stłoczeni w izbie odczuwali brak powietrza. Podczas przechadzki w Wielki Piątek, 11 kwietnia 1942 roku, podczas przechadzki, arcybiskup został uderzony w głowę batem przez młodego esesmana. Potem esesmani go kopali. 83-letni biskup nie wyrzekł się wiary w chwili próby. Za odmowę podeptania krzyża biskupiego został tak brutalnie pobity. Zmarł 28 maja 1941 roku.