Kazanie na XII Niedzielę Zwykłą (22 VI 2025 r.)

              Volkslista i wycofanie tzw. „przywilejów”

18 września 1941 roku, w godzinach popołudniowych, zarządzono na księżowskim baraku nr 28 specjalny apel. Zastępca komendanta obozu, kapitan Egon Zill, kazał wszystkim księżom w liczbie ok. 1000 ustawić się w szeregi przed barakiem obozowym. Potem nakazał odłączyć się księżom niemieckim. Jeden z esesmanów trzymał w ręku maszynę do pisania. Była też z nim młoda kobieta, widocznie osobista sekretarka zastępcy komendanta. Potem komendant oznajmił przez tłumacza, że istnieje szansa zachowania przez duchowieństwo polskie w obozie praw uprzywilejowanych, jeśli wszyscy duchowni podpiszą listę narodowości niemieckiej[1]. Następnie wzywał kilkakrotnie księży polskich: „Kto z was jest Reichsdeutscher, niech wystąpi! Cisza, wciąż nikt się nie poruszył. Kto jest Volksdeutscher? – zapytał komendant. Nie padła żadna odpowiedź. Zbir zadał jeszcze trzecie pytanie: Kto z was czuje się Niemcem?”[2]. Podpisanie listy wiązało się z przyznaniem się do przynależności niemieckiej. Jednak mimo ponawiania wezwań nikt z 800 polskich księży się nie zgłosił. „Zdecydowana postawa polskich księży uzmysłowiła hitlerowcom, że w naszych szeregach daremnie szukać sprzedawczyków, kolaborantów i zdrajców, którzy złapaliby się na lep nazistowskich obiecanek i sprzedali za miskę soczewicy swoje najświętsze przekonania narodowe. Wy polskie świnie! My wam wybijemy z głowy ten wasz patriotyzm! Koniec z waszymi przywilejami. Od jutra wszyscy do pracy! Do ciężkiej pracy – krzyknął gestapowiec[3]”. Odtąd rozdzielono księży niemieckich od polskich. Niemieckich kapłanów przeniesiono na osobny barak nr 26. Zakazano też księżom obu narodowości komunikowania się między sobą. Księża polscy zostali definitywnie pozbawieni tzw. „przywilejów”[4]. Skończył się przedpołudniowy i popołudniowy odpoczynek oraz nieco lepsze jedzenie i picie.  Teraz księża polscy mieli zakaz odprawiania mszy świętych i używania kaplicy. Musieli też oddać brewiarze i wszelkie dewocjonalia, które mieli przy sobie. Będą też poddawani różnym karom cielesnym, jak inni więźniowie i zmuszani do ciężkiej pracy[5]. Od tej pory będą zrównani ze wszystkimi innymi blokami roboczymi.