Kazanie na I Komunię (15 VI 2025 r.)
DROGIE DZIECI, DRODZY RODZICE, DRODZY GOŚCIE!
Pan Jezus uniżył się z miłości do każdego z nas. Raz, kiedy Pan Jezus przyszedł na świat w Betlejem. Następnie uniżenie polegało na tym, że na ziemi był sługą wszystkich, aż po śmierć na krzyżu.
W końcu, kiedy zmartwychwstał, ukazywał się prostym ludziom
i pokrzepiał ich wiarę. Dalej „zstąpił do piekieł”, by wyswobodzić wszystkich umarłych, a gdyby i tego było za mało, to postanowił
z miłości do każdego człowieka ofiarować się w Eucharystii. Tym samym stał się obecny w kawałku białego chleba, który spożywamy w każdej mszy św. Ten Chleb, i wy i wasze dzieci, macie przyjąć jako podobną do Pana Jezusa postawę na życie.
Jest taka piękna pieśń: „Wszystko Tobie oddać pragnę, i dla Ciebie tylko żyć. Chcę Cię, Jezu, kochać wiernie, Dzieckiem Twoim zawsze być.
Wszystko Tobie oddać pragnę, od najmłodszych moich lat. Pomóż Jezu, by mnie nie zwiódł, pokarmami swymi świat.
Serce moje weź, Niech Twą śpiewa cześć. Serce moje, duszę moją, Panie Jezu, weź.
Drodzy Rodzice! Czy pamiętacie jeszcze, jak z wielkim zapałem śpiewaliście tę pieśń w dniu swojej Pierwszej Komunii. Skoro tu jesteście i słyszycie te słowa, to znaczy, że „pokusy tego świata” nie zawiodły twojego serca. I tego z pewnością pragniesz dla swoich dzieci i wnuków. Na pewno chcesz, by dzień Pierwszej Komunii był dla nich na zawsze jednym z najpiękniejszych. Pierwsza Komunia św. bowiem to pierwsze pełne zjednoczenie z Bogiem, początek odkrywania prawdy o wnętrzu człowieka, dziecka Bożego. Od dziś staje się sakramentalnym mieszkaniem Boga w Eucharystii.
Drogie dzieci! Dziś na waszej uroczystości jest dużo gości. Ale chcę wam powiedzieć, że do waszego serca przychodzi najważniejszy Gość – Jezus w Komunii św.
- ODNOWIENIE PRZYRZECZEŃ..