Kazanie na II Niedzielę Wielkanocy (27 IV 2025 r.)

Kazanie na Niedzielę Miłosierdzia Bożego (27 IV 2025 r.)

BRACIA i SIOSTRY!

Boże Miłosierdzie jest już opisane na kartach Pisma św., ale przez wieki zapomnianym. Bogu zależało więc, aby o nim przypomnieć i podać nowe formy kultu: Obraz Jezusa Miłosiernego, Koronka do Miłosierdzia Bożego, Święto Miłosierdzia Bożego, Godzina Święta, założenie nowego Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego. Ale główny powód podała s. Faustyna
w „Dzienniczku”, zapisując słowa Pana Jezusa: „Mów światu o moim miłosierdziu, niech pozna cała ludzkość niezgłębione miłosierdzie moje. Jest to znak na czasy ostateczne, po nim nadejdzie dzień sprawiedliwy. Póki czas niech uciekają się do źródła miłosierdzia mojego, niech korzystają z krwi i wody, która dla nich wytrysła”.

S. Faustyna zmarła rok przed wybuchem II wojny światowej. Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku, ks. Michał Sopoćko, spowiednik s. Faustyny, postanowił nie ukrywać dłużej sprawy objawień s. Faustyny, gdyż w jego odczuciu tragedia wojny
i związane z nią wydarzenia zaczęły potwierdzać przekazy
z objawień. Gdy 22 czerwca 1941 roku Niemcy napadły na Związek Radziecki, przebywający w Wilnie ks. Michał Sopoćko musiał się ukrywać. Szczęśliwie przeżył wojnę oraz udało się ukryć Obraz Jezusa Miłosiernego. Także potem przed władzami komunistycznymi. O ustanowienie dzisiejszego święta Bożego Miłosierdzia Jezus upominał się aż 24 razy („Dzienniczek”). Dzisiejsza Ewangelia mówi o ukazaniu się Jezusa uczniom
w Wieczerniku. Jezus powierzył im wtedy władzę odpuszczania grzechów, wypływający z Jego zranionych dłoni i stóp, a nade wszystko z przebitego boku. Fala miłosierdzia rozlewa się stamtąd na całą ludzkość. To związek między męką, śmiercią
i zmartwychwstaniem Jezusa a miłosierdziem Boga wobec człowieka. Ten związek ukazuje również Obraz z napisem: „Jezu, ufam Tobie”, gdzie Jezus jedną ręką błogosławi, a drugą wskazuje na wychodzące z przebitego serca promienie – źródło zbawienia.

9 marca 1989 roku o godz. 3.00 w nocy przejeżdżający przez Białystok 32-wagonowy pociąg. W składzie towarowego pociągu zdążającego z ówczesnego ZSRR do NRD znajdowało się sześć cystern z ciekłym stężonym chlorem. Każda z nich zawierała około 50 ton tej niebezpiecznej trucizny. Cztery wykoleiły się na nasypie kolejowym już na terenie miasta. Gdyby spadły z dużej wysokości, nastąpiłoby rozszczelnienie, grożące wyciekiem chloru. To z kolei spowodowałoby niewyobrażalną katastrofę – śmierć dziesiątek tysięcy ludzi. W promieniu kilkudziesięciu kilometrów życie uległoby całkowitemu zniszczeniu. Już po chwili na miejsce przyjechały dwie jednostki straży pożarnej, a o 3.45 zadzwoniono do rafinerii w Płocku, zawiadamiając specjalną jednostkę Ratownictwa Chemicznego. Wybuchła panika. Część ludzi pochowała się
w domach, część wyjechała z miasta. Ruszyła akcja podnoszenia cystern. Ku zdumieniu strażaków okazało się, że żadna z nich się nie rozszczelniła. Nie doszło do skażenia środowiska, które mogło objąć teren nawet 50-ciu kilometrów. Zarówno ratownicy, jak
i mieszkańcy przypisali to wstawiennictwu księdza Sopoćki. Mieszkał przy ul. Złotej, a posługiwał przy ul. Poleskiej, gdzie wykoleił się pociąg. Wkrótce więc przy torach stanął krzyż
z napisem: „Jezu, ufam Tobie”.

Każdego roku pamięć o tym cudownym zdarzeniu z 9 marca 1989 roku jest obchodzona jako rocznica cudownego ocalenia miasta. 15 lutego 2016 roku na uroczystej sesji Rady Miasta Białystok – za zgodą Stolicy Apostolskiej – przyjęto uchwałę ustanawiającą bł. ks. Michała Sopoćkę Patronem Miasta Białystok. Święto miasta obchodzi się corocznie 28 września, czyli w rocznicę beatyfikacji księdza Sopoćki. Przed południem odprawia się nabożeństwa, a po południu uczestnicy obchodów, a także władze miejskie, posłowie, goście gromadzą się na ul. Poleskiej przy krzyżu ustawionym na miejscu katastrofy. Po modlitwie zgromadzeni udają się na mszę do sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku.

„Jezu, ufam Tobie! Amen.