Kazanie na VIII Niedzielę Zw. (2 III 2025 r.)

Kazanie na VIII Niedzielę Zw. (2 III 2025 r.)

BRACIA i SIOSTRY!

Starsze pokolenie mawiało, że człowieka poznaje się nie po tym, co mówi, ale po tym, co robi. Niektórzy mają tendencje do krytyki drugiego człowieka. Jednakże, aby zrozumieć drugiego człowieka trzeba (jak to się mówi) „wejść w jego buty”. Niesłusznie bowiem oceniamy ludzi, którzy oddają swoich rodziców lub współmałżonków do domu opieki społecznej lub do zakładu opieki leczniczej. Pewnie w niektórych przypadkach jest to wygodnictwo rodziny, która nie chce opiekować się osobą chorą. Wiemy bowiem, że naturalnym środowiskiem przeżywania choroby czy nawet śmierci jest dom rodzinny, gdzie osoba chora otoczona jest bliskimi. Ale są i takie przypadki, gdzie opieka jest tak wymagająca, że przerasta psychicznie i fizycznie rodzinę. Kapelan Szpitali Tczewskich, ks. Wojciech Gliniecki, w jednym z ostatnich Pielgrzymów podaje taki przykład ze swojej (nie tak dawnej) posługi w Strasburgu. „Miałem przypadek w Strasburgu, gdzie schorowany mąż opiekował się swoją żoną chorą na alzheimera. Wymagała ona stałej opieki w dzień, a niejednokrotnie i w nocy. Ten mężczyzna był już wykończony fizycznie i psychicznie. Bolało go to, że w końcu musiał  oddać żonę do domu opieki społecznej. To było jedyne wyjście, aby mógł zadbać też o siebie samego. I to nie oznacza, że ów mężczyzna przestał kochać swoją żonę. Wręcz przeciwnie – odwiedzał ją codziennie, razem spędzali dużo czasu. Dbał o nią do końca”. Nie można więc oceniać człowieka powierzchownie, ponieważ nie wiemy, co przeżywa, jaki jest jego stan psychiczny. Starajmy się poznać jego intencje. A to właśnie czyny odkrywają intencje danego człowieka. Ten mężczyzna miał szczerą intencję troski o żonę. Niestety, coraz częściej ludzie nie mają tak szlachetnych intencji. Czasami pytając o coś, nie mają na względzie pomocy w rozwiązaniu trudności, lecz szukają sensacji Bo, jak słyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii: „Z obfitości serca mówią jego usta”. Amen.