Kazanie na niedzielę 15 IX 2024 r.

Podwyższenie Krzyża Świętego (15 IX 2024 r.)

BRACIA i SIOSTRY!

Nikt nie rozumie chrześcijaństwa bez krzyża. To fundament naszej wiary, na nim dokonało się odkupienie ludzkości. Bez krzyża nie byłoby też Polski. On jest źródłem chrztu, dzięki któremu nasza ojczyzna przynależy do rodziny chrześcijańskiej.

Uchwała Senatu z 2010 roku dotycząca poszanowania krzyża, odnosi się do sprawy obecności krzyży we włoskich szkołach, która toczyła się przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka
w Strasburgu. Jedni rodzice włoscy nie życzyli sobie krzyża zawieszonego w sali, w której uczyło się ich dziecko. I zdjęto krzyż ze ściany. Inni katoliccy rodzice z tym faktem się nie zgodzili. Sprawa zaszła tak daleko, że aż trafiła do Strasburga. Krzyż
w szkole kazano przywrócić. Zdecydował o tym Joseph Weiler, przewodniczący Trybunału w Strasburgu, a był on Żydem. W mowie końcowej powiedział, że krzyż nie może być zdjęty w szkole, gdyż jest on symbolem największej miłości.

Wspomniana Uchwała Senatu RP z 2010 roku stwierdza, że wszelkie próby zakazania umieszczania krzyża w szkołach, szpitalach, urzędach i w przestrzeni publicznej w Polsce są sprzeczne z naszą tradycją, pamięcią i dumą narodową. Podkreśla też ona konieczność przestrzegania zasad konstytucyjnych, zawartych w jej Preambule. Prezydent miasta Warszawy, pan Trzaskowski, zakazał umieszczania krzyży w urzędach. Jako prezydent miasta nie szanuje w tym przypadku wolności i prawa innych oraz narusza zasady wyrażone w Konstytucji III Rzeczypospolitej.

Krzyż jest bardzo ważnym symbolem w chrześcijaństwie,
w naszej pracy, szkole, życiu społecznym. Katolik może go postawić na swoim biurku w pracy jako swój symbol religijny. Nasza tożsamość wyraża się w słowach pieśni religijnej: „Tylko pod tym krzyżem, tylko pod tym znakiem Polska jest Polską, a Polak Polakiem”.

Trzeba zadać pytanie: Dlaczego krzyży nie ma wszędzie? Żydzi wiedzieli, że (jak to jest napisane w starotestamentalnej Księdze Powtórzonego Prawa 21,23): „Wiszący (na drzewie) jest przeklęty przez Boga”. Koniec wydaje się naprawdę okrutny
i pozbawiony nadziei. Ale Jezus żył w obecności Boga Ojca,
w nieprzerwanej rozmowie z Nim w miejscach ustronnych i wśród tłumu. O tej wyjątkowej bliskości świadczyło całe Jego życie. Mówił: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10,30). W Wielki Piątek historia Syna Bożego dopełnia się w Ojcu. „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J).

Radni Prawa i Sprawiedliwości z miejscowości Żary domagają się powrotu krzyża do sali obrad rady miejskiej. Burmistrz wpadł nawet na taki pomysł, żeby ten konkretny krzyż
w Zarach wystawić na aukcję tzw. Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Takie postawienie sprawy przez burmistrza jest aktem nieprawnym i przede wszystkim bluźnierczym.

Święty papież Jan Paweł II, przed swą śmiercią w ostatni jego Wielki Piątek życia, w 2005 roku, trzymał niewielki krzyż rzeźbiarza Stefana Trafalskiego z Koczkowej i przytulał go do piersi. Dziś ten drewniany krzyż (jak relikwie), wędruje po Polsce (miałem okazję go ucałować – był nad Bałtykiem u sióstr). Podczas  pielgrzymki do ojczyzny Papież wołał w 1997 roku w Zakopanem: „Brońcie krzyża, nie pozwólcie, aby imię Boże było obrażane  w waszych sercach,
w życiu społecznym, rodzinnym – od Tatr aż do Bałtyku”.

Krzyża w Polsce zawsze broniono. Tak było w Katolickiej Szkole Ludowej we Wrześni, w 1901 roku pod zaborem pruskim, kiedy dzieci strajkowały w szkole w obronie krzyży, nauczania religii i śpiewu kościelnego w języku polskim a nie niemieckim. Albo, 40 lat temu, w 1984 roku (po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce za czasów powstania „Solidarności”), strajk młodych w obronie krzyży w Miętnem (diecezja siedlecka) czy Włoszczowej. Bo krzyż to nie tylko religijne wyznanie wiary, ale jest też wyznaniem prawdy sumienia i jest znakiem wspólnoty wierzących. Amen.