Kazanie na IX Niedzielę Zw. (2 VI 2024 r.)
BRACIA i SIOSTRY!
Zmartwychwstały Jezus ukazał się swoim uczniom
w pierwszym dniu tygodnia, tj. w niedzielę. Dlatego też dzień Pański był dniem święta dla upamiętnienia zmartwychwstania Chrystusa – dniem zgromadzenia, dniem sprawowania Wieczerzy Pańskiej. Cesarz Konstantyn w IV wieku po Chrystusie ogłosił niedzielę ustawowym dniem świątecznym w nawiązaniu starotestamentalnego nakazu szabatu. Judeochrześcijanie wraz ze zwiększającą się
w Kościele liczbą znieśli praktyki szabatu, o których mowa
w dzisiejszej Ewangelii. Przywódcy żydowscy kładli tak wielki nacisk na zachowywanie szabatu, że zapomnieli przy tym
o podstawowym celu szabatu. Tym celem był dobro ludzi. Bóg bowiem najpierw stworzył ludzi, a dopiero później dla dobra ludzi ustanowił szabat. Naród Wybrany miał w ten sposób zacieśniać swoje związki z Bogiem. Miało im pomagać w odnajdywaniu ciągle na nowo ich godności. Wspomniani dziś przywódcy żydowscy popełnili błąd, przesuwając na dalsze miejsce to, co powinno być na pierwszym miejscu. Bowiem, jak im to przypomniał Jezus: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Przeinaczenie przez Boga ustanowionego porządku grozi nam szczególnie w dziedzinie naszego życia religijnego. Na wszystko jest czas, tylko nie na świętowanie niedzieli. Spójrzmy na rodziców wychowujących dzieci. Posyłają je na kółka taneczne, grę w piłkę nożną, jeździectwo, dają wiele kieszonkowego, a zapominają o tym, żeby samemu poświęcić im wiele czasu na to, aby je należycie wychować, porozmawiać o ich problemach, uczyć ich sztuki życia, wpoić im najcenniejsze wartości, takie jak wiara i chodzenie z nimi do kościoła, wspólne spędzenie czasu na wycieczki krajoznawcze. Tak samo małżonkowie muszą wiedzieć, że samo polepszenie swoich warunków materialnych nie jest dla nich najważniejsze, ale oni sami, ich związek, rodzina i całej rodziny przyszłe zbawienie. Amen.