Kazanie na Wielki Piątek 2024 r.

WIELKI PIĄTEK 2024 rok

BRACIA i SIOSTRY!

W kulminacyjnym momencie dramatu, gdy trzęsła się ziemia, niebo spowiła gęsta jak smoła ciemność, pękały skały, zmarli wychodzili z grobów, a zasłona Przybytku rozdarła się z góry na dół, nie było apostołów na Golgocie. Jedynie Jan przeszedł pierwszą „próbę krzyża”. Judasza potężne wyrzuty sumienia doprowadziły do targnięcia się na życie, a reszta pogrążyła się w rozdrapywaniu ran
i samooskarżaniu. Jednak po Zesłaniu Ducha Świętego apostołowie wyszli z matni lęku i odważnie ruszyli
w świat. Wszyscy poza Janem oddali życie za swego Mistrza, ponosząc śmierć męczeńską. Święty Piotr poniósł śmierć męczeńską podczas prześladowań wszczętych przez Nerona. Został ukrzyżowany głową w dół na Wzgórzu Watykańskim, w pobliżu Cyrku Nerona. Chciał być ukrzyżowany w ten sposób, bo nie uważał się za godnego, by umrzeć, jak Chrystus. Św. Andrzej głosił Ewangelię w Bizancjum, a następnie w miastach Azji Mniejszej, aż po Morze Czarne. Wedle tradycji został ukrzyżowany w greckim Patras. Rozpięto go na krzyżu
w kształcie litery X. Św. Jakub Większy – legenda głosi, że miał zawędrować aż do Hiszpanii, do dzisiejszego Santiago de Compostella i stracony w 44 roku bez procesu. Św. Bartłomiej został okrutnie żywcem odarty ze skóry. Miał głosić Ewangelię w krajach Wschodu i dotrzeć do dzisiejszej Arabii Saudyjskiej i Etiopii. Św. Filip wedle tradycji miał zawędrować do Frygii i w jej stolicy, Hierapolis, ponieść męczeńską śmierć za panowania Domicjana. Przywiązano go do krzyża głową w dół
i obrzucono kamieniami. Św. Mateusz Lewi najprawdopodobniej został ścięty mieczem w Etiopii. Św. Tomasz został przebity włócznią w Kalmii na terenie Indii. Św. Maciej miał ponieść śmierć męczeńską w Jerozolimie jako zdrajca narodu żydowskiego. Św. Juda zginął na terenie Libii lub w Mezopotamii. Szymon Gorliwy prawdopodobnie został ukrzyżowany przez pogańskich kapłanów w Persji. To prawda, apostołowie nie przeszli pierwszej „próby krzyża”. Tylko Jan był na Golgocie, gdy umierał Mistrz. Ale później odważnie szli w paszczę lwa
i ponieśli śmierć męczeńską.

Przenieśmy się teraz do Algierii sprzed lat trzydziestu, do trapistów z Tibhirine. W 1993 roku islamiści załomotali do bram klasztoru. Trapiści po ludzku bali się, odczuwali lęk, zmagali. Ojciec Christopher przerażony ukrył się w betonowym zbiorniku na winogrona. Mocno to przeżył. Nocą rozdarty krzyczał
w celi: Uratuj mnie, Boże! Rano do braci powiedział: Niech będzie śmierć. Nie boję się terrorystów. Patrzę na Ciebie, Jezu! Gdy po trzech latach bojówka wróciła i nocą z 26 na 27 marca 1996 roku wywlekła z klasztoru siedmiu mnichów - ojciec Chrisopher był wśród nich. Podobnie jest do dziś z katolikami. Laboratorium Wolności Religijnej, działające przy Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w swym raporcie podaje przypadki naruszenia prawa do wolności religijnej w Polsce. Z raportów wynika, że w 2019 roku wolność religijna została w Polsce naruszona 72 razy. Natomiast w 2020 roku doszło do aż 311 takich ataków. Ten ponad trzykrotny wzrost związany był z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego uznającego aborcję eugeniczną za niekonstytucyjną. W roku 2022 doszło do kolejnych 130 takich przypadków, czyli o 28 mniej niż rok wcześniej. Były to, m.in. fizyczne ataki na osoby wierzące, niszczenie i znieważanie miejsc kultu oraz symboli religijnych i przedmiotów czci religijnej, ograniczenie publicznego wyznawania wiary, dyskryminacje ze względu na przekonania religijne czy nawoływanie do nienawiści na tle różnic wyznaniowych. Prym wiedzie tu właśnie województwo pomorskie. Najbardziej poruszające są fizyczne ataki na osoby wierzące. Było też przeszkadzanie w odprawianiu mszy św. W Polsce sześć było takich przypadków, m.in. w jednym z kościołów
w Trójmieście, w kościele św. Jakuba w Toruniu czy katedrze poznańskiej.

Gdyby zapytano nas, kiedy Bóg zakończy wojnę
w Ukrainie, należałoby odpowiedzieć, że to nie jest pytanie do Pana Boga, ale pytanie Boga do nas: kiedy wreszcie przestaniecie się bić i kiedy zaczniecie żyć ze sobą. Cierpienie jako takie jest odpryskiem grzechu. Dopóki Jezus nie zajął miejsca na krzyżu i nie zamienił go
w błogosławieństwo, cierpienie bez pójścia w to doświadczenie z Nim i za Nim jest bez sensu.