Podziękowanie za kolędy (14 I 2024 r.)

Po kolędach (Niedziela, 14 I 2024 r.)

BRACIA i SIOSTRY!

Jesteśmy po kolędzie. Zacznę od tego, że każda zapowiedziana i oczekiwana wizyta w naszym domu osoby, którą znamy albo za chwilę poznamy, jest przede wszystkim wynikiem naszego osobistego zaproszenia. Otwarte drzwi domu dla ludzi, którzy nas odwiedzają, to wyraz zaufania, życzliwości i gościnności. Kiedy idziemy od domu do domu, przyjmują nas  ci, którzy czekają, którzy chodzą do kościoła, ale też ci, którzy rzadko tam zaglądają.  Duszpasterz, zapraszany do naszego domu, jest świadomy tej dobroci ludzi wierzących w Chrystusa i powierzonych jego opiece.
I tu od razu powiem, że kolęda w parafii wszędzie się odbyła. Jedynie tam, gdzie byli chorzy jej nie było, ale zostałem o tym wcześniej powiadomiony telefonicznie. Ksiądz chodzący po kolędzie ma szansę spotkać bliźnich, ludzi czujących
i przeżywających, cieszących się i cierpiących z powodu różnych dolegliwości i chorób. Może też skomunikować się na poziomie duchowym. Chciałbym w tym momencie od razu pięknie podziękować za otwarte drzwi i ofiary na Kościół. Kapłan przychodzi do naszych domów przede wszystkim na zaproszenie do pobłogosławienia naszego mieszkania. Przyjęcie kapłana
z błogosławieństwem kolędowym jest aktem publicznego wyznania wiary, a zarazem żywej więzi z Kościołem. Otwarte drzwi, czasem przed domem czeka ktoś
z domowników, aby go powitać i wprowadzić w gościnę, to dla księdza wielki dar, zaszczyt. Przecież nie wpuszczamy byle kogo do domu. Dom i mieszkanie to przestrzeń naszego bezpieczeństwa i pokoju.
I mamy nadzieję, że ów pokój Chrystusowy zagości w naszych domach i rodzinach na cały nowy rok. Niech to spotkanie na modlitwie, rozmowie, błogosławieństwu, dzieleniu smutków
i radości, niekiedy poczęstunku, za który również dziękujemy z ks. Janem, jest zrozumiałe w jedności z Jezusem Chrystusem. Amen.