Kazanie na II Niedzielę Adwentu (10 XII 2023 r.)

Kazanie o Cudownym Medaliku (10 XII 2023 r.)

Drodzy czciciele Cudownego Medalika!

Dziś podczas sumy kolejna grupa dzieci, przygotowująca się do I Komunii będzie miała poświęcenie medalików. Zapytacie, skąd się wziął Cudowny Medalik? Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy cofnąć się o niemal dwieście lat i zajrzeć do stolicy Francji, do Paryża. Był rok 1830. Paryż w tym czasie był zniszczony duchowo i moralnie przez wojny, bunty, rewolucje, powstania
i zamieszki. Kościoły natomiast świeciły pustkami. Ludzie bowiem żyli tak, jakby Bóg nie istniał. Żadna siła nie była w stanie zburzyć muru obojętności i zawrócić lud Paryża z drogi bezbożności. Zmienić ten ponury obraz mógł tylko cud. I tak się też stało.

Przy paryskiej ulicy Bac 140 znajdował się klasztor sióstr szarytek (tych samych, do których należy, pochodząca z Wielkiego Garca siostra Aniela Żółtek). Tam, w święto założyciela zakonu św. Wincentego a’Paulo, 18 lipca 1830 roku do młodziutkiej zakonnicy Katarzyny przyszło w nocy 5-letnie dziecko w bieli i zaprowadziło ją do kaplicy. To dziecko było Aniołem. W kaplicy Katarzyna zobaczyła Matkę Bożą Niepokalaną. Piękna Pani siedziała w fotelu, gdzie zawsze siadał ksiądz. Powiedziała do Katarzyny, że jeśli Francja się nie nawróci, czekają ją nieszczęścia. Lecz Matka Boża tego nie chce. Dlatego, za cztery miesiące, 27 listopada Matka Boża przyszła ponownie z rozłożonymi rękoma, z których wypływały cudownie jaśniejące promienie. Wtenczas Matka Boża rzekła do Katarzyny: „Promienie, które widzisz spływające z mych dłoni, są symbolem łask, jakie zlewam na tych, którzy Mnie o to proszą”. Następnie otoczył Matkę Bożą napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy. Potem powiedziała do Katarzyny: „Postaraj się o wybicie tego Medalika, który widzisz. Wszyscy, którzy go będą nosili dostąpią wielkich łask”. Na Medaliku była duża litera „M”, z wyrastającym z niej krzyżem, a poniżej Serce Jezusa  otoczone cierniową koroną i Serce Maryi przeszyte mieczem. Młoda zakonnica postarała się
o wybijanie Medalików. Kto je nosił, rzeczywiście cudownie działały. Ktoś, kto był chory, nagle ozdrowiał. Ktoś był bardzo grzeszny, gdy pod czyjąś namową zawiesił na szyi Medalik, nawracał się. Największe było nawrócenie w tamtym czasie pewnego znanego bankiera, Żyda Alfonsa Ratisbonne’a. Wyruszył z Marsylii do Neapolu, ale po drodze „jakimś cudem” zmienił trasę
i dotarł do Rzymu, gdzie zdecydował się odwiedzić swego przyjaciela, katolika Teodora de Bussiere. Ten namówił go do przyjęcia Medalika. Następnie, Ratisbone niechcący, w wolnej chwili, wszedł do kościoła San Andrea. Tam, osamotniony Żyd doznał objawienia – w bocznej kaplicy zobaczył Matkę Bożą, jak Ją określił: błyszczącą, pełną majestatu i przekazał potem przyjacielowi, że wszystko zrozumiał.

Francja się nie nawróciła, i dlatego stało się tak, jak to Matka Boża przepowiedziała: „wywrócenie” tronu, zabicie arcybiskupa Paryża, mordowanie kapłanów, wzgardzenie krzyża, morze krwi, które popłynęło ulicami francuskiej stolicy (za przyczyną rewolucji lipcowej 1830 roku i Komuny Paryskiej 1870 roku).

I dziś, wyeliminowanie krzyżyków czy medalików,
a zastąpienie ich jakąś „magią” czy amuletami, prowadzą młodego człowieka pod wpływy działania złych mocy. Dlatego już od przygotowania do I Komunii św. zawieszamy na szyi naszych dzieci tę małą tarczę obronną w postaci poświęconego medalika. Amen.