Kazanie w MB Gromnicznej (2 II 2023 r.)
DRODZY CZCICIELE MATKI BOŻEJ!
Przynosimy dziś do poświęcenia gromnice – również rodziny przygotowujące swe dzieci do I Komunii św. Z gromnicą wychodzono naprzeciw kapłanowi, który niósł Komunię św. do chorego. W święto MB Gromnicznej, po powrocie z kościoła gospodarz z gromnicą w ręku, obchodził całe gospodarstwo. Kreślił płomieniem ze świecy znak krzyża na drzwiach, oknach, a potem przyklękał na każdym progu. Następnie szedł do obory i chlewika, aby pobłogosławić świecą bydło i trzodę. Dym gromnicy uważano za lekarstwo, chroniące przed dolegliwościami garda – dlatego dziś, w przeddzień wspomnienia św. Błażeja, patrona od chorób gardła tymi świecami kapłan czyni błogosławieństwo gardła. Gromnica odlana z wosku pszczelego, swoją nazwę zawdzięcza wierze ludu, że jej blask uchroni dom przed żywiołami, a zwłaszcza przed gromami. Letnia burza z piorunami, błyskawicami i gromami groziła pożarem. Dawniej domy kryte były strzechą i pozbawione odgromników. Jedno uderzenie pioruna często niszczyło dorobek całego życia. Dlatego w oknach stawiano gromnicę. Wierzono również, że światło gromnicy odpędza wilki od chłopskich zagród. Od średniowiecza upowszechnił się też w całej Europie zwyczaj wkładania gromnicy do ręki konającego, by Matka Boża przeprowadziła go do wieczności. Przez Maryję światło, które symbolizuje Pana Jezusa, dociera do każdego człowieka. Dlatego już w czasie chrztu dajemy dziecku świecę, która ma towarzyszyć nowo ochrzczonemu przez całe życie. Potem jest I Komunia św. dziecka. Dlatego winna w tym dniu płonąć podczas odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych, a dopalić powinna się przy trumnie zmarłego – tutaj dopełnieniem tej świecy jest zapalony paschał. Dziś, w Ofiarowanie Pańskie następuje uhonorowanie tych, którzy swoje życie oddali służbie Bogu i ludziom, czyli osób konsekrowanych, którzy w katedrach całego świata, przy zapalonych świecach odnowią swoje śluby. Kolekta dzisiejsza na zakony klauzurowe. Amen.