Kazanie na Wszystkich Świętych (1 XI 2022 r.)

Wszystkich Świętych 2022 roku

Maria Simma to austriacka mistyczka. Zmarła w 2004 roku. Od 1940 roku zaczęła mieć widzenia dusz czyśćcowych, którym towarzyszyły dotkliwe cierpienia fizyczne. Wiarygodność opisanych przez nią zjawisk do pewnego stopnia można ustalić, sprawdzając zgodność tego, co zgłaszała Maria Simma na prośbę zmarłych, z relacjami ich żyjących bliskich. I tu można wymienić całą listę nazwisk zmarłych, z którymi miała spotkania. Doświadczenie obcowania z duszami czyśćcowymi było wynikiem ślubów, jakie Maria Simma złożyła Matce Bożej. Dusze czyśćcowe nawiedzały ją i prosiły o pomoc poprzez dobrowolne przyjęcie na siebie różnych cierpień w ich intencji, a których spełnienie ulży cierpieniom czyśćcowym. Z tego wynika, że musimy się szczególnie troszczyć o dusze zmarłych. Oni sami z siebie już nic nie mogą. Dusze czyśćcowe prosiły ją najczęściej o zamówienie mszy świętych w ich intencji. Msza św. przez to, że jest ofiarą i że to sam Jezus Chrystus modli się do swego Ojca, składając ofiarę ze swego życia, ma szczególną moc. Dusze czyśćcowe prosiły także o ofiarowanie odpustów, licznych Zdrowasiek oraz jakiegoś cierpienia. Zwracała uwagę na to, że najdrobniejsze uczynki spełnione z miłości do bliźniego mają wielką wartość w niebie. Np. odśnieżenie dróżki starszemu sąsiadowi. Także przez cierpliwe znoszenie cierpień można wiele dusz uratować. Maria Simma mówiła, że każdy, nawet najmniejszy grzech musi być tu czy tam odpokutowany. Czyściec jest stanem oczyszczania. Dusza cierpi, że nie kochała tak, jak powinna. Wielką pomoc dusze cierpiące w czyśćcu zyskują za przyczyną Matki Bożej. Z relacji świętych, którzy mieli takie doświadczenia, dowiadujemy się, że w święta poświęcone Matce Bożej, Maryja wiele dusz wprowadza do nieba. Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, że ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba (1030). Czyściec to konsekwencja ludzkich grzechów, za które trzeba odpokutować. Dusze czyśćcowe w sposób sobie tylko wiadomy przychodziły też do św. Ojca Pio wtedy, gdy przebywał on zatopiony w modlitwie. Cel tych wizyt był zawsze ten sam: dusze czyśćcowe szukały pomocy i ratunku w modlitwach, cierpieniach i mszach świętych, które były za nie ofiarowane. Odmawiajmy „Wieczny odpoczynek”, czy modlitwę, której Matka Boża nauczyła dzieci podczas objawień w Fatimie: O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba, a szczególnie te, które najbardziej potrzebują Twojego Miłosierdzia.

Dziś Uroczystość Wszystkich Świętych. Pan Bóg pragnie, żebyśmy stawali się święci, podobnie jak On jest święty. Można powiedzieć, że świętość polega na wykonywaniu drobnych codziennych obowiązków z miłością w sercu. Jest siedem takich cech świętości: znoszenie, cierpliwość, łagodność, radość, poczucie humoru, śmiałość w głoszeniu i niegasnący ewangeliczny zapał. Znoszenie – to znieść i przetrwać przeciwności, a także agresję innych. Cierpliwość – to oparcie się na Bogu, to wierność w miłości. Łagodność – chociażby w tej dzisiejszej przestrzeni wirtualnej, bez tzw. fake news-ów. Radość – to chrześcijanin radosny. Św. Paweł napisał: „Radujcie się zawsze w Panu!” Piąta cecha świętości złączona jest z poczuciem humoru. Wielu świętych słynęło z poczucia humoru, np. św. Wincenty a'Paulo. Śmiałość – to odwaga w głoszeniu Ewangelii. Już u progu swego pontyfikatu papież Jan Paweł II wołał: „Nie lękajcie się!” I wreszcie siódma cecha świętości – to zapał. Potrzebujemy bodźca Ducha Świętego. Musimy wciąż mieć nowy zapał do czynienia dobra. Pozwólmy więc, aby przyszedł Pan, aby nas obudził – wyzwolił z bezczynności, z kompleksów, z odrętwienia. Bóg wybrał nas. Amen.