Kazanie na II Niedzielę Zwykłą (16 I 2022 r.)

Kazanie na II Niedzielę Zwykłą ( (16 I 2022 r.)

W młodości obydwoje modlili się o dobrego współmałżonka. Ponieważ w moim życiu brakowało prawdziwej obecności kochającego ojca, szukałam akceptacji gdzie indziej. Szybko się zakochiwałam, ale dzięki Bogu nie wplątałam się w żaden toksyczny związek. Wstąpiłam do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Tam znalazłam żywy Kościół. Tam poznałam Marcina, i nie była to miłość od pierwszego wejrzenia. Pracowaliśmy w wolontariacie. Razem organizowaliśmy kolonie, rekolekcje dla dzieci i młodzieży, festiwale teatralne, koncerty. Byliśmy studentami. Spotykaliśmy się coraz więcej przy wspólnej pracy. Każde z nas miało swoją sympatię. W zmęczeniu pracą – wspieraliśmy siebie, nawzajem służyliśmy i pomagaliśmy. To codzienne życie, a nie pomalowane paznokcie, sztuczne rozmowy i uśmiechanie „po amerykańsku”, sprawiały, że byliśmy świetnymi kumplami, którzy lubili spędzać czas w swoim towarzystwie. Pewnego dnia spotkałam dziewczynę Marcina. Obgadywała swego chłopaka – Marcina. Szczerze mu o tym powiedziałam i doradziłam, żeby z nią pogadał. Marcin poprosił mnie, żebym poszła z nim na gruzińskie jedzenie. Tu powiedziała mi, że  się we mnie zakochał. To był największy szok mojego życia. Postanowiliśmy szybko zakończyć swoje poprzednie związki i zostaliśmy parą. Postanowiliśmy, że zachowamy czystość przedślubną. To nas umacniało i przygotowało do dalszej wierności. Udało nam się. Dziś możemy wszystkim powiedzieć, że miłość jest efektem ciężkiej pracy, długich rozmów, wyjaśnień. Miłość rośnie, gdy uczymy się przebaczać, gdy pierwsi wyciągamy rękę na zgodę, kiedy dzielimy na pół ostatnią kostkę czekolady, kiedy oddajemy się ukochanej osobie, kiedy po latach ciągle trzymamy się za ręce. Nie może bowiem zabraknąć wina, tak jak to miało miejsce na weselu w Kanie Galilejskiej. Zaproszenie Chrystusa i Maryi na zaślubiny jest decyzją budowania miłości małżeńskiej na największym fundamencie, jakim jest Bóg. Amen