Kazanie na Boże Narodzenie (25 XII 2021 r.)

Boże Narodzenie (25 XII 2021 r.)-(C)

  W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. (…) Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która był brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było miejsca w gospodzie (Łk).

           BRACIA i SIOSTRY!

           Palestyna od 63 roku przed Chrystusem znajdowała się we władaniu Rzymu. Wspomniany spis stanowił element polityki imperium rzymskiego, którego władcy chcieli mieć rozeznanie, co do podlegającej im ludności. Z rodowodu zamieszczonego w Ewangelii według św. Mateusza dowiadujemy się, że Józef pochodził z królewskiego rodu Dawida, którego gniazdem rodowym było Betlejem. Osada (w starożytności niewielka) znajduje się około 8 kilometrów na południe od Jerozolimy. Jej najwyższą budowlą jest, sięgająca IV wieku, Bazylika Narodzenia z Grotą Narodzenia, mieszczącą się obecnie pod ołtarzem prawosławnym (byłem tam w roku 1993). Na rozlicznych artystycznych przedstawieniach narodzin Jezusa, obok Matki Bożej, zawsze umieszczony jest Józef, czuły i oddany opiekun Niemowlęcia.

          W narracji ewangelicznej o narodzeniu Jezusa Józef schodzi stopniowo na drugi plan. Najważniejszy jest Jezus i to na Nim skupia się uwaga autorów czterech Ewangelii kanonicznych. Nie inaczej jest w starożytnych apokryfach opowiadających o dzieciństwie Jezusa, w których rola Józefa jest z biegiem czasu coraz słabiej eksponowana. Wzmianki o nim nie ma w narracji św. Mateusza o przybyciu Mędrców (Królów) ze Wschodu. Gdy dotarli do Betlejem: weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. Jednakże, gdy Dziecięciu groziło niebezpieczeństwo ze strony Heroda, decyzja o ucieczce do Egiptu należy do Józefa. Tak samo w postanowieniu o powrocie do ojczyzny inicjatywa należy do Józefa, wciąż wspomaganego światłem otrzymywanym od Boga (snami). Jest on czułym i skutecznym opiekunem Jezusa i Maryi. Jak napisze Ewangelista Łukasz: Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim. W innym miejscu czytamy: Rodzice Jego chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy (150 km - w tamtym czasie było to 5-6 dni drogi). Gdy miał lat 12, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie. Jego Rodzice (…) dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się i zadawał im pytania.

          Również w naszym chrześcijaństwie wiara i pobożność są kształtowane przez katechezy, spowiedzi, coniedzielne i świąteczne msze święte, przyjmowanie sakramentów świętych, pielgrzymki, udział we wspólnotach modlitewnych. Istotny jest przykład obojga rodziców. Najlepszym przykładem jest Święta Rodzina: Jezus, Maryja i Józef. Amen.