11 listopada 2021 r.

11 listopada 2021 r.

BRACIA i SIOSTRY!

Wracając do historii Polski, właściwie jedynie na początku jej istnienia, za Piastów, władcy utożsamiali się z państwem. Jagiellonowie już rozdzielali osobisty interes rodu od interesów państwa, które reprezentowali. Dobrze w drugiej połowie XVI wieku Polską rządził król Zygmunt August. „Durni” królowie to Zygmunt III Waza i jego następca syn Władysław IV. Słaby był Jan Kazimierz – wybrany pod presją kozacką (to on sprowokował potop szwedzki i obdarzył zdradzieckie Prusy niepodległością). Skrajnie nieudolnego Michała Korybuta Wiśniowieckiego wybrano pod presją francuską (wybrano go ze względu na zasługi ojca – Jeremiego). Poza nadzwyczajnym trybem wybrania na króla Jana III Sobieskiego (bardzo dobrze rządził), wszystkie pozostałe elekcje były już pod zewnętrzną, lub wrogą Polsce presją. Był to swoisty międzynarodowy jarmark o polską koronę, gdzie obce mocarstwa narzucały nam swojego kandydata. Poza krótkim panowaniem Stanisława Leszczyńskiego, narzuconym nam przez króla Szwecji, elekcje Sasów i Stanisława Poniatowskiego odbywały się pod dyktando Rosji, a Rzeczpospolita stawał się państwem satelickim wschodniego sąsiada. Mieliśmy wielu wspaniałych mężów stanu: Zamojskiego, Koniecpolskiego, czy Lubomirskich. Nie brakowało też zdrajców, jak: Hieronim Radziejowski czy zdrajca hetman wielki litewski Janusz Radziwiłł – zdradził na rzecz króla Szwecji Karola X Gustawa, aby ten został królem Polski! Najbardziej haniebnym przykładem sprzedajności była postawa króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który zgodził się uczestniczyć w Sejmie Grodzieńskim, dokonującym drugiego rozbioru Polski, pod warunkiem, że caryca rosyjska umorzy mu jego osobiste długi. Po uchwalonej niemal w ostatniej chwili Konstytucji 3 Maja w 1791 roku caryca rosyjska Katarzyna II podjęła decyzję o interwencji w Polsce. By zalegalizować w oczach międzynarodowej opinii publicznej agresję na Polskę, caryca posłużyła się polskimi zdrajcami, na czele z Franciszkiem Ksawerym Branickim, Sewerynem Rzewuskim i Stanisławem Szczęsnym Potockim. Plan był prosty: zdrajcy mieli zawiązać konfederację w obronie tzw. „wolności” (zagrożonej rzekomo przez Konstytucję 3 Maja), a następnie mieli poprosić Katarzynę II jako gwarantkę „złotej wolności” o interwencję. Dokumenty wystawiono w Petersburgu. Jednak w celu stworzenia wrażenia, że konfederacja jest dziełem Polaków dokumenty te ogłoszono w Targowicy – miasteczku należącym do jednego ze zdrajców: Szczęsnego Potockiego. W tym samym czasie armia rosyjska wkroczyła na terytorium Rzeczypospolitej. Przeciw stu tysiącom Rosjan do walki stanęło niepełna czterdzieści tysięcy polskich żołnierzy. Król Stanisław August Poniatowski, sam przystąpił do Targowicy. Potem już były tylko kolejne traktaty rozbiorowe. I tak na 123 lata Polska zniknęła z mapy Europy. Odzyskaliśmy ją po zakończeniu I-ej wojny światowej. Potem była II wojna światowa. Na jej zakończenie przyszli Sowieci, aby nas wyzwalać i nie wyszli z naszego kraju, aż do 16 września 1993 roku.

Dziś, niestety, na naszych oczach historia się powtarza. Są prowokowane sztuczne konflikty, jak np. znowu o Konstytucję, i tworzące są inne fronty walki, dając zagranicy pretekst do ingerencji w nasze sprawy. Nie brakuje też kolejnych „targowiczan”, którzy w Parlamencie Europejskim występują przeciwko Polsce. A co w tym najgorsze, to to, że moi niektórzy parafianie mają też w tym swój udział, wybierając takich ludzi do tego Parlamentu! Jest ważne, na jaką Koalicję głosujemy? Dziś, ubolewamy, że spora część wiernych bezpośrednio po mszy niedzielnej idzie głosować na ludzi zwalczających też Kościół!