Kazanie na XIX Niedzielę Zwykłą (8 VIII 2021 r.)
Piąta ławka w kościele zawsze była pusta. Nikt w niej nie siadał. Oczywiście, ławka ta „obrosła” legendami. Ktoś tłumaczył dzieciom, dlatego się tam nie siada, bo tam siada diabeł. A któż chciałby siedzieć u boku tej istoty? Inny mówił, że to miejsce zajmuje sam Jezus i ze względu na szacunek do Chrystusa tego miejsca nie powinniśmy zajmować. Mówiono też, że w tej ławce zmarł jeden parafianin. Ostatecznie, po przeglądnięciu archiwum parafialnego, ksiądz proboszcz wyjaśnił, że 50 lat wcześniej, gdy parafia nie miała dość pieniędzy na remont przeciekającego dachu kościoła, kościelny przykrył piątą ławkę papą oraz postawił wiadro, do którego skapywała woda. W ten sposób ludzie przyzwyczaili się do niesiadania w tej ławce. Przyzwyczajenia, nawyki (szczególnie te dobre), są w naszym życiu potrzebne. Na przykład: jeśli wpoimy dzieciom pewne zasady, to możemy się spodziewać, że w wieku dojrzałym, będą one owocować. Jak napisałem w ostatniej książce „O czynieniu dobra..”: „osobowość, charakter”, dobre lub złe przyzwyczajenia „wynosi się z domu”. Również dynamiczną rzeczywistość wiary w Boga „wynosi się z domu”. W polskiej religijności mamy wiele pięknych zwyczajów i tradycji, np. wieczerza wigilijna, procesje Bożego Ciała. W naszym życiu wiary szczególne miejsce zajmuje Chrystus w Eucharystii. Tę rzeczywistość można też zamknąć jedynie w zdarzeniach, takich jak I Komunia. Na I Komunii nie można się zatrzymać. Ochrzczony katolik żyje sakramentalnie. Po I Komunii powinno być bierzmowanie. Następnym sakramentem jest zawarcie sakramentu małżeństwa. Rodzice – jak dalej podaję w swej książce – powinni też przekazać potomstwu wskazówki na dobre i szczęśliwe małżeństwo, a tym samym przygotować je do przyjęcia sakramentu małżeństwa (s. 80-81). Dowiadujemy się z dzisiejszej Ewangelii, że Chrystus ma być pokarmem dla duszy. Jeśli ktoś nie bierze ślubu kościelnego, to jest pozbawiony Tego pokarmu dla duszy. Amen.