Kazanie na III Niedzielę Wielkanocy (18 IV 2021 r.) B

Kazanie na III Niedzielę Wielkanocy (18 IV 2021 r.)

Popatrzcie na moje ręce i nogi: To Ja jestem

BRACIA i SIOSTRY!

Gdy słyszymy dziś w Ewangelii o znakach zewnętrznych, potwierdzających autentyczność Chrystusa ukrzyżowanego, zapewne myślimy o autentyczności tych znaków u siebie czy swoich rodziców. Gdy teraz rozdaję Komunię na rękę widzę jak spracowane są wasze ręce. Podobnie jest, gdy wspominacie pogrzeby swoich rodziców. Przez długie godziny trwaliście w modlitewnej zadumie przy ich trumnach. Był to czas wspomnień, przemyśleń. Wracały najpiękniejsze obrazy z waszego wspólnego życia. Przesycone one były ogromną rodzicielską miłością. I też, wpatrywaliście się w spracowane ręce rodziców, choć przysłaniał je różaniec. Widać było na nich ślady ciężkiej pracy i blizny po ranach, jakie zadawał im trud zmagania z życiem. Ciężko pracowali, od świtu do nocy, w gospodarstwie rolnym. Nie mieli czasu na pielęgnację rąk. Dziś, w czasie epidemii, niektórzy nie mogli się obejść salonu piękności, zabiegu kosmetycznego manicure. Zniszczone pracą ręce rodziców pozostaną dla wszystkich najpiękniejsze na świecie. Pozostaną bowiem znakiem bezgranicznej miłości, która jest gotowa wszystko oddać dla swego dziecka. Ta miłość przydała im niepowtarzalnego piękna. Czyż Chrystus nie chciał powiedzieć tego samego swoim uczniom, wskazując na swoje rany: Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem? Mimo tak przekonywających znaków, apostołom trudno uwierzyć, że widzą zmartwychwstałego Chrystusa. Dlatego każe im, by Go dotknęli. Następnie prosi o coś do jedzenia. Podają Mu chleb i rybę, a On spożywa. Nie mają już żadnych wątpliwości. Rodzi się w nich nowe życie. Wraca radość. Zmartwychwstały Chrystus staje się dla nich źródłem mocy zwycięstwa dobra nad złem, miłości nad nienawiścią, życia nad śmiercią. W naszym życiu to zwycięstwo przybiera różne formy. Każdy z nas powinien starać się być przedłużeniem rąk Chrystusa zmartwychwstałego. Amen.