Kazanie na Wigilię Paschalną w Wielką Sobotę (3 IV 2021 r.)

Wielka Sobota 2021 rok

DRODZY..

Wszyscy pamiętamy Wielki Piątek ubiegłego roku i modlitwa papieża Franciszka. Stary, nie bez trudu stawiający kroki biskup Rzymu na pustym Placu Św. Piotra. Melancholijne odgłosy padającego deszczu. Chmury nad placem. I pochylony krzyż z kościoła św. Marcelego w Rzymie. Ten właśnie krzyż noszono procesyjnie ulicami Rzymu w 1522 roku, by błagać Boga o zakończenie szalejącej wówczas epidemii cholery. Dziś wiemy o chorobach dużo więcej niż przed wiekami. W związku z tym nie urządza się procesji, ogranicza odległość między ludźmi. Człowiek nie jest jak Bóg. Od cierpienia, zła, grzechu i śmierci może nas wybawić tylko Bóg. Stwórca wszystkiego, co istnieje, odwieczny i wszechmogący umiera na krzyżu. Czyż Bóg nie powinien raczej przyjść w chwale, pokazać swe nieograniczoną moc, zapanować nad światem, nad pandemią. Bóg chrześcijan, nie jest jednak wszechmogącym magikiem, który obiecał, że tych, którzy w Niego uwierzą, ominie każde nieszczęście. – Czy chciał śmierci swego Syna? – Żadną miarą! – To ludzie ukrzyżowali Jezusa. – Ojciec współcierpiał z Nim, by w ten sposób zniszczyć grzech, a ocalić grzesznego człowieka. Przyszłość należy do zmartwychwstałego Baranka. Konsekwentnie odpowiedzią Boga na ułomność stworzenia, której doświadczamy, nie są jakieś usprawiedliwienia i poprawki, ale nowe stworzenie: I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły..., a śmierci już odtąd nie będzie – czytamy w Apokalipsie św. Jana apostoła (21,1.4).

Zmartwychwstanie Jezusa jest centralnym wydarzeniem naszej wiary. Mówiąc ściślej, nie samo zmartwychwstanie, którego nikt nie widział (choć Całun Turyński coraz bardziej wydaje się jego świadectwem), ale Zmartwychwstały, osoba Jezusa Chrystusa, który wrócił z cmentarza żywy, przemieniony, i na różne sposoby ukazujący się uczniom. Dlatego św. Paweł stwierdza dobitnie: Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest nasza wiara (1 Kor 15,17). A św. Piotr buduje swoje pierwsze wystąpienie wokół zdania: Tego właśnie Jezusa [zabitego] wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami (Dz 2,32). Wszystkie święta liturgiczne, które kształtowały się przez wieki, znajdują fundament w Wielkiej Nocy, w świcie zmartwychwstania. Czyż bezgraniczne zaufanie Bogu, otrzymanie łaski przebaczenia, wolność od spętania grzechami nie są swego rodzaju zmartwychwstaniem? Paweł apostoł wołał: Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz. (…) We wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował (Rz 8,35.37). Zmartwychwstanie Jezusa jest istotą naszej wiary. Uczniowie nie wiedzą, co robić z tą wieścią. Nie wiedzą, co powiedzieć i co myśleć, kiedy ich Mistrz staje pośród nich. Co mają robić? Czyżby znowu mieli chodzić z Jezusem po wsiach i miastach? Po co? Wszystko zmienia się wraz z zesłaniem Ducha Świętego, którego Jezus im obiecał. Wcześniej zalęknieni, zamknięci w Wieczerniku, teraz wychodzą ku wszystkim, idą na cały świat. Apostoł Piotr głosi: Niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Czyli, bez światła Ducha Świętego zmartwychwstanie pozostaje informacją, z którą nie wiemy, co począć. A tak, jesteśmy przekonani i możemy przekonywać innych.