Kazanie w Dniu I Komunii św. (4 X 2020 r.)

I Komunia 2020 r.

DRODZY RODZICE, Rodzice chrzestni, KOCHANE DZIECI!

Na zakończenie roku szkolnego odbyła się msza św. w podziękowaniu za miniony rok. Kościół był pełen dzieci, rodziców i nauczycieli. Z tego właśnie powodu Antoninka z młodszym braciszkiem Michałkiem musieli stanąć całkiem z przodu. Mały Michałek chyba jeszcze nigdy nie był tak blisko ołtarza. Tuż przed mszą zdążył zapytać siostrę o to, czy uda mu się z tej odległości zobaczyć Pana Jezusa. – Uważaj – szepnęła Antoninka – ksiądz zaczyna mszę św. Ksiądz przeżegnał się. Michałek też się przeżegnał i pomyślał sobie: Żebym to dzisiaj zobaczył Pana Jezusa na ołtarz! Po zakończonej mszy św., zapytał Antosię: Czy dzisiaj Pan Jezus nie przyszedł? Antosiu, ja tak bardzo chciałem zobaczyć Pana Jezusa i nic nie widziałem. Czy dzisiaj Pan Jezus nie przyszedł? – Pan Jezus jest obecny w każdej mszy św.. Dzisiaj też przyszedł, ale nie można Go zobaczyć oczami – odpowiedziała Antoninka. To jak możemy Go zobaczyć? – dalej pytał Michałek. Ksiądz w imieniu Boga zamienia chleb w prawdziwe Ciało Pana Jezusa, a wino – w Jego prawdziwą Krew – wyjaśniła siostra. – Jak to? W prawdziwe Ciało Pana Jezusa i w prawdziwą Krew? – zapytał kolejny raz ze zdumieniem Michał. – Tak! Dokładnie tak! – odpowiedziała Antosia. W czasie mszy św. Pan Jezus staje się prawdziwie obecny. – To ja już to powoli rozumiem Antosiu! – wykrzyknął Michałek. – Ale co? – odpowiedziała bratu siostra. –  Jak pójdę w przyszłym roku do Pierwszej Komunii św., to ksiądz nie da mi opłatka, tylko najprawdziwsze Ciało Jezusa. Ja Je spożyję i Jezus będzie mieszkał we mnie, w środku, w moim sercu – z radością wykrzyknął Michałek. Właśnie po to, drogie dzieci, jest msza św. – z Eucharystii płynie szczęście, a my ludzie mamy dzięki Niej przedsmak nieba. Dlatego trzeba dbać o to, aby dusza nasza była czysta i gotowa na przyjęcie Pana Jezusa. Najważniejsze: kto z czystą duszą przystępuje do stołu Pańskiego zgodnie z przepisami Kościoła, zawsze dostępuje łaski. Bo godne przyjęcie Ciała Pańskiego nie zależy od dłoni czy języka, lecz od serca. W związku z zagrożeniem epidemią koronawirusa biskupi polscy przypomnieli o możliwości przyjmowania Komunii św. na rękę. WATYKAN pozwolił ponownie dawać Komunię św. w roku 1969 (episkopaty poszczególnych krajów miały podjąć dalszą decezję - wiemy, że na Zachodzie dawano Komunię na rękę, w Polsce Episkopat Polski wyraził taką zgodę w roku 2005). Dziś wierni w Polsce dyskutują na temat dawania Komunii na rękę. Wśród wiernych pojawiły się różne głosy. Jakkolwiek reakcje takie są wyrazem zatroskania o szacunek dla Ciała Pańskiego, to jednocześnie wskazują na nieznajomość postanowień Kościoła. Chrystus przez podanie ręki ("ujął ją za rękę") uzdrowił teściową Piotra ("i gorączka ją opuściła. Wstała i usługiwała Mu"). Zmarłą dziwczynkę Jezus: "ująwszy ją za rękę" przywraca w ten sposób do życia. Chrystus chwyta za rękę tonącego Piotra. Podobnie czytamy o opętanym chłopcu: "Lecz Jezus ujął go za rękę" i wyrzucił z niego złego ducha.  Przez przyjmowanie Komunii na rękę w żadnym stopniu nie popełnia się grzechu. Przyjmowanie Ciała Pańskiego na rękę było normalną praktyką w Kościele aż do IX wieku. Już, żyjący w IV wieku św. Cyryl Jerozolimski, doktor Kościoła i biskup, napisał konkretne instrukcje dotyczące przyjmowania Komunii św. na rękę. Pisał tak: Przystępując do ołtarza, nie wyciągaj gładko ręki i nie rozłączaj palców. Podstaw lewą dłoń pod prawą niby tron, gdyż masz przyjąć Króla. Do wklęsłej dłoni przyjmij Ciało Chrystusa i powiedz „Amen”. Uświęć też ostrożnie oczy swoje przez zetknięcie ich ze świętym Ciałem. Następnie zatrzymaj się na modlitwie, dziękując Bogu za to, że tak wielkimi zaszczycił cię tajemnicami – uczył wiernych. Wyciągnięte dłonie, nałożone jedna na drugą, tworzą Jezusowi tron. Zatem, kto pragnie przyjąć podczas liturgii przeczyste Ciało i zjednoczyć się z Nim przez Komunię, niech złoży ręce na podobieństwo krzyża i tak niech przystępuje, przyjmując Je w łasce. Należy też unikać jakiejkolwiek profanacji, np. przyjąć Komunię na rękę i od razu nie spożyć. Należy spożyć niedaleko księdza czy szafarza. Niezwłocznie bierzemy do ręki Ciało Pana Jezusa i ze czcią spożywamy. Jest to też okazja, moment do krótkiej adoracji – osobistej adoracji. Zwłaszcza: przez to krótkie spojrzenie na Białą Hostię.