50-lecie powołania siostry Anieli Żółtek (11 VII 2020 r.)

50-lecie ślubów zakonnych s. Anieli Żółtek (11 VII 2020 r.)

Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili

Czcigodna siostro, Anielo! Droga Rodzino! Zaproszeni Goście! Parafianie!

Obecna tu siostra Aniela, dzisiejsza Jubilatka, po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Rudnie, mając zaledwie 15 lat, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego ả Paulo (siostry szarytki) w Chełmnie nad Wisłą. Po rocznym postulacie, 50 lat temu, siostra Aniela rozpoczęła życie zakonne. Po rocznym seminarium została posłana do służby ubogim. Pierwsze śluby zwyczajne złożyła 8-go września 1975 roku, które odtąd ponawia rokrocznie w uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. Po rocznym postulacie odbyła kolejno: roczne seminarium, a po otrzymaniu habitu – juniorat, uczęszczając zarazem na studium katechetyczne w Katowicach oraz odbywając praktyki w różnych posługach: zakrystianki, pracy wśród chorych i w kuchni. Następnie pracowała w Istebnej, w woj. Bielsko-Biała, gdzie kontynuował naukę w studium katechetycznym, pracę w zakrystii oraz rozpoczęła katechizować dzieci, dochodząc do punktów katechetycznych usytuowanych w okolicznych domach. Następnie katechizowała w Kościanie w Wielkopolsce (moim ulubionym mieście) i Kartuzach, gdzie jednocześnie uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących. Po maturze została przeniesiona do Lwówka Poznańskiego, gdzie też katechizowała dzieci i uczyła się w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, kończąc go uzyskaniem dyplomu w 1986 roku. Dalej pracowała jako katechetka w Wiśle, Ustronie-Polanie i Wejherowie. Pracująca w Wejherowie – zdobyła licencjat z teologii (to stopień naukowy już przed doktoratem). Jak zauważyliśmy: siostra Aniela pracowała i uczyła się w całej zachodniej części Polski – począwszy od południa Polski, przez centrum, aż po północ Polski.

Posłannictwem Zgromadzenia Sióstr św. Wincentego ả Paulo, założone w połowie XVII wieku w Paryżu przez św. Wincentego ả Paulo, przy udziale św. Ludwiki de Marillac, na prawie papieskim, jest służba Chrystusowi obecnemu w ludziach ubogich i potrzebujących. Dlatego szarytki pracują w szpitalach, domach opieki i schroniskach, opiekują się chorymi, odwiedzają ubogie rodziny, prowadzą także bursy, stołówki i świetlice, a także wspierają działalność lokalnych parafii. Bardzo często poświęcają się duszpasterstwu więziennemu (sam założyciel, św. Wincenty ả Paulo, zanim założył zgromadzenie, przez dwa lata przebywał w więzieniu, porwany przez piratów podczas podróży morzem z Marsylii,  skąd Opatrzność Boża dozwoliła, by uciekł).

Priorytetem życia duchowego sióstr szarytek jest przede wszystkim posługa chorym oraz codzienna Eucharystia. Chcąc pełniej realizować charyzmat swego zgromadzenia, za zgodą przełożonych, siostra Aniela, w 2003 roku wyjechała do Kazachstanu (we wrześniu 2015 roku odwiedziłem tam siostrę). Podejmując pracę misyjną w duchu ewangelicznej pokory, prostoty, poświęcając się całkowicie Bogu i Maryi Niepokalanej (naszej Patronce), w życiu wspólnym na służbę  ubogim, siostra Aniela realizowała czynną miłość bliźniego, w myśl słów Chrystusa: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili; Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść, byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Przez tych minionych 50 lat, drugi człowiek był dla siostry Anieli bratem bądź siostrą, z którymi identyfikuje się Jezus. I wiemy: siostra Aniela dokonuje tak wiele, gdyż Jej duchowość jest głęboko zakorzeniona w codziennej Eucharystii.

Wszyscy wierni, świadomi swojej odpowiedzialności za dzieło ewangelizacji, winni wnosić swój udział w dzieła misyjne. Oprócz wsparcia modlitewnego, winni okazać pomoc finansową.

50-lecie ślubów zakonnych s. Anieli Żółtek (11 VII 2020 r.)

Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili

Czcigodna siostro, Anielo! Droga Rodzino! Zaproszeni Goście! Parafianie!

Obecna tu siostra Aniela, dzisiejsza Jubilatka, po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Rudnie, mając zaledwie 15 lat, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego ả Paulo (siostry szarytki) w Chełmnie nad Wisłą. Po rocznym postulacie, 50 lat temu, siostra Aniela rozpoczęła życie zakonne. Po rocznym seminarium została posłana do służby ubogim. Pierwsze śluby zwyczajne złożyła 8-go września 1975 roku, które odtąd ponawia rokrocznie w uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. Po rocznym postulacie odbyła kolejno: roczne seminarium, a po otrzymaniu habitu – juniorat, uczęszczając zarazem na studium katechetyczne w Katowicach oraz odbywając praktyki w różnych posługach: zakrystianki, pracy wśród chorych i w kuchni. Następnie pracowała w Istebnej, w woj. Bielsko-Biała, gdzie kontynuował naukę w studium katechetycznym, pracę w zakrystii oraz rozpoczęła katechizować dzieci, dochodząc do punktów katechetycznych usytuowanych w okolicznych domach. Następnie katechizowała w Kościanie w Wielkopolsce (moim ulubionym mieście) i Kartuzach, gdzie jednocześnie uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących. Po maturze została przeniesiona do Lwówka Poznańskiego, gdzie też katechizowała dzieci i uczyła się w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, kończąc go uzyskaniem dyplomu w 1986 roku. Dalej pracowała jako katechetka w Wiśle, Ustronie-Polanie i Wejherowie. Pracująca w Wejherowie – zdobyła licencjat z teologii (to stopień naukowy już przed doktoratem). Jak zauważyliśmy: siostra Aniela pracowała i uczyła się w całej zachodniej części Polski – począwszy od południa Polski, przez centrum, aż po północ Polski.

Posłannictwem Zgromadzenia Sióstr św. Wincentego ả Paulo, założone w połowie XVII wieku w Paryżu przez św. Wincentego ả Paulo, przy udziale św. Ludwiki de Marillac, na prawie papieskim, jest służba Chrystusowi obecnemu w ludziach ubogich i potrzebujących. Dlatego szarytki pracują w szpitalach, domach opieki i schroniskach, opiekują się chorymi, odwiedzają ubogie rodziny, prowadzą także bursy, stołówki i świetlice, a także wspierają działalność lokalnych parafii. Bardzo często poświęcają się duszpasterstwu więziennemu (sam założyciel, św. Wincenty ả Paulo, zanim założył zgromadzenie, przez dwa lata przebywał w więzieniu, porwany przez piratów podczas podróży morzem z Marsylii,  skąd Opatrzność Boża dozwoliła, by uciekł).

Priorytetem życia duchowego sióstr szarytek jest przede wszystkim posługa chorym oraz codzienna Eucharystia. Chcąc pełniej realizować charyzmat swego zgromadzenia, za zgodą przełożonych, siostra Aniela, w 2003 roku wyjechała do Kazachstanu (we wrześniu 2015 roku odwiedziłem tam siostrę). Podejmując pracę misyjną w duchu ewangelicznej pokory, prostoty, poświęcając się całkowicie Bogu i Maryi Niepokalanej (naszej Patronce), w życiu wspólnym na służbę  ubogim, siostra Aniela realizowała czynną miłość bliźniego, w myśl słów Chrystusa: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili; Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść, byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Przez tych minionych 50 lat, drugi człowiek był dla siostry Anieli bratem bądź siostrą, z którymi identyfikuje się Jezus. I wiemy: siostra Aniela dokonuje tak wiele, gdyż Jej duchowość jest głęboko zakorzeniona w codziennej Eucharystii.

Wszyscy wierni, świadomi swojej odpowiedzialności za dzieło ewangelizacji, winni wnosić swój udział w dzieła misyjne. Oprócz wsparcia modlitewnego, winni okazać pomoc finansową.