Kazanie na Zesłanie Ducha Św. (31 V 2020 r.)

Kazanie na Zesłanie Ducha Świętego (31 V 2020 r.)

Czas pandemii, który przeżywa świat i Kościół, to czas próby. Przechodzi go każde pokolenie. Virus zadziałał jak odkrywca. Wydaje się, że w ciągu paru tygodni runęła wielka ułuda materialistycznego świata, który wierzył, że jest wszechmocny. Wszyscy politycy byli pewni siebie. A oto jeden mikroskopijny virus rzucił na kolana świat, który wpatrywał się w siebie, upojony samozadowoleniem. Mówiono nam: konsumujcie, ile się da! Róbcie coraz to nowe igrzyska i bawcie się. A dziś wszędzie widać bankructwa, bo gospodarka się załamała. Obiecywano nam coraz dalej przesuwać granice ludzkiej natury za sprawą triumfującej nauki. Mówiono nam o sztucznym zapłodnieniu, o surogacji (odkrytej dobitnie podczas epidemii na Ukrainie), mówiono o transhumanizmie, o ulepszonym człowieczeństwie, o nieśmiertelnej ludzkości za sprawą biotechnologii. A oto jesteśmy przerażeni, przymusowo odosobnieni z powodu virusa, o którym prawie nic się nie wiadomo. Epidemia była słowem przestarzałym, średniowiecznym. Nagle stała się naszą codziennością. I człowiek okazuje się nagi. Jaskrawo widać jego słabość i kruchość. I Pan Bóg powiedział: sprawdzam. Bo ta pandemia to jest dopust Boży. I mam nadzieję, że przymusowe zamknięcie w domach pozwoliło na zwrócenie uwagi ku sprawom najważniejszym – na ponowne odkrycie znaczenia naszych relacji z Bogiem, że nabraliśmy głodu Eucharystii, modlitwy w naszym życiu codziennym. Badania już wykazały, że grupą wiekową najbardziej skłonną do refleksji nad sensem życia w obecnych warunkach okazali się ludzie młodzi w wieku 18-24 lat. Co więcej, badanie wykazało, że w zmartwychwstanie Chrystusa wierzy 30 proc. młodych ludzi. To bardzo dobry wynik w polu myślenia między wiarą a rozumem. Ten wynik demaskuje, że oblicze współczesnej cywilizacji – że nie potrzebuje Boga. Dzięki Duchowi Świętemu, który cały czas działa na różne sposoby, uświadomiliśmy sobie, że to i tak wszystko zależy od Pana Boga. Amen.