Kazanie na Niedzielę Modlitw o Jedność Chrześcijan (19 I 2019 r.)

Kazanie na Niedzielę Jedności Chrześcijan (19 I 2020 r.)

DRODZY KATOLICY!

Pewna kobieta po śmierci dostała się do nieba. W bramie powitał ją św. Piotr, który zaproponował jej zwiedzanie nieba. W trakcie wędrówki zobaczyli miejsce ogrodzone bardzo wysokim murem. Piotr powiedział jej: Zachowuj się bardzo cicho, gdy będziemy przechodzić obok tego miejsca. – Dlaczego – zapytała kobieta. Tu są katolicy. Oni myślą, że są jedynymi ludźmi w niebie. Gdyby się dowiedzieli, że są jeszcze inni, czuliby się niezadowoleni. A niektórzy zażądaliby zwrotu pieniędzy – odpowiedział św. Piotr.

Na przestrzeni wieków od Kościoła katolickiego odłączyli się prawosławni (w XI wieku – konkretnie w 1054 roku) i protestanci w XVI wieku (dokładnie w 1517 roku). Od początku XX wieku powstał ruch ekumeniczny, który wzmaga wysiłki, aby przywrócić jedność wśród wszystkich chrześcijan. Ruch ekumeniczny ma swoje najgłębsze źródło w gorącej modlitwie Chrystusa z Wieczernika zanoszonej do Ojca: by wszyscy stanowili jedno. Dzisiejszej niedzieli rozpoczyna się coroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Można dostrzec efekty tych modlitw. Niebawem papież Franciszek ogłosi datę kanonizacji byłego anglikanina, błogosławionego kardynała Johna Henryego Newmana, który swego czasu przeszedł na katolicyzm. Podobnie uczynił biskup Gavin Ashenden, były kapelan Jej Królewskiej Mości Królowej Elżbiety II, który opuścił wspólnotę anglikańską i pod koniec grudnia 2019 roku wstąpił do Kościoła katolickiego. Tak uczyniło wielu pastorów protestanckich w Ameryce, gdy niektóre ich sobory uchwaliły, że kobiety mogą być biskupkami. Ale jest jeszcze, o co się modlić. Oto ostatnie przykłady: biskupką sztokholmskiej diecezji luterańskiego Kościoła w Szwecji jest Eva Brunne żyje oficjalnie w lesbijskim związku. Razem ze swoją partnerką, pastorką Gunillą Linden, wychowuje syna. Dziecko urodziła jej partnerka pastorka. Ponadto biskupka lesbijka ma wiele pomysłów. Zamierzała na przykład usunąć z kościoła portowego w Sztokholmie symbole chrześcijańskie, by otworzyć przestrzeń dla islamu. Z kolei szkoccy protestanci postanowili usunąć z obrzędów liturgicznych sformułowanie, że „małżeństwo jest cielesnym, duchowym i mistycznym związkiem mężczyzny i kobiety”. I jak w tej sytuacji uprawiać ekumenizm? Jak wspólnie świadczyć o wierze w Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela? W imię czego radośnie poklepywać się nawzajem po plecach na spotkaniach ekumenicznych? Należałoby dalej dyskutować o poważnych problemach teologicznych dzielących Kościoły, jak np. kwestia zbawiennej łaski i uczynków, kwestia usprawiedliwienia Bożego, rozumienia małżeństwa z jedną osobą, poczęcia  i nie poczęcia, czy też rozumienia Eucharystii i innych sakramentów. Nawet sam Luter, widząc dziś postawę takiej biskupki ze Sztokholmu, „przewraca się w grobie”. Niektórzy wciąż mówią o zniesieniu celibatu? Na tym tle ostatnio środki masowego przekazu mocno podkreślały ten temat, chcąc oczywiście podważyć zaufanie do księży. Twierdziły, że  przez to przez celibat popełniają takie czy inne grzechy. Nic bardziej mylnego! Gdyby zniesiono celibat, to ksiądz musiałby najpierw zająć się swoją rodziną: żoną, dziećmi, ich utrzymaniem, wychowaniem, a w razie zagrożenia, zająć się najpierw nimi i uciekać przed wrogiem, jak to było w historii. W 1596 roku w Brzęściu nad Bugiem Sobór Biskupów Cerkwi Prawosławnej ogłosił akt Unii Brzeskiej, w wyniku której na ziemiach Obojga Narodów powstał Kościół unicki. Akt unii budził sprzeciw ze strony cerkwi prawosławnej i cara. W Partulinie na Podlasiu zginęło trzynastu mężczyzn, broniących swego kościoła. A ksiądz prawosławny ojciec (batiuszka) z żoną i dziećmi uciekł pierwszy.  Zapewne tę anegdotę, którą przedstawiłem na początku, wymyślił ktoś, kto z własnego podwórka zna bardzo dobrze ten problem. Może on dotyczyć każdej wspólnoty wyznaniowej. Także wśród katolików możemy spotkać podobnie myślących. Sobór Watykański II mówi o Kościele, gdzie potrzebna jest pełnia łaski do zbawienia ludzi dobrej woli poza widzialną strukturą Kościoła. Życzliwymi bądźcie = hasło. Amen.

Kazanie na Niedzielę Jedności Chrześcijan (19 I 2020 r.)

DRODZY KATOLICY!

Pewna kobieta po śmierci dostała się do nieba. W bramie powitał ją św. Piotr, który zaproponował jej zwiedzanie nieba. W trakcie wędrówki zobaczyli miejsce ogrodzone bardzo wysokim murem. Piotr powiedział jej: Zachowuj się bardzo cicho, gdy będziemy przechodzić obok tego miejsca. – Dlaczego – zapytała kobieta. Tu są katolicy. Oni myślą, że są jedynymi ludźmi w niebie. Gdyby się dowiedzieli, że są jeszcze inni, czuliby się niezadowoleni. A niektórzy zażądaliby zwrotu pieniędzy – odpowiedział św. Piotr.

Na przestrzeni wieków od Kościoła katolickiego odłączyli się prawosławni (w XI wieku – konkretnie w 1054 roku) i protestanci w XVI wieku (dokładnie w 1517 roku). Od początku XX wieku powstał ruch ekumeniczny, który wzmaga wysiłki, aby przywrócić jedność wśród wszystkich chrześcijan. Ruch ekumeniczny ma swoje najgłębsze źródło w gorącej modlitwie Chrystusa z Wieczernika zanoszonej do Ojca: by wszyscy stanowili jedno. Dzisiejszej niedzieli rozpoczyna się coroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Można dostrzec efekty tych modlitw. Niebawem papież Franciszek ogłosi datę kanonizacji byłego anglikanina, błogosławionego kardynała Johna Henryego Newmana, który swego czasu przeszedł na katolicyzm. Podobnie uczynił biskup Gavin Ashenden, były kapelan Jej Królewskiej Mości Królowej Elżbiety II, który opuścił wspólnotę anglikańską i pod koniec grudnia 2019 roku wstąpił do Kościoła katolickiego. Tak uczyniło wielu pastorów protestanckich w Ameryce, gdy niektóre ich sobory uchwaliły, że kobiety mogą być biskupkami. Ale jest jeszcze, o co się modlić. Oto ostatnie przykłady: biskupką sztokholmskiej diecezji luterańskiego Kościoła w Szwecji jest Eva Brunne żyje oficjalnie w lesbijskim związku. Razem ze swoją partnerką, pastorką Gunillą Linden, wychowuje syna. Dziecko urodziła jej partnerka pastorka. Ponadto biskupka lesbijka ma wiele pomysłów. Zamierzała na przykład usunąć z kościoła portowego w Sztokholmie symbole chrześcijańskie, by otworzyć przestrzeń dla islamu. Z kolei szkoccy protestanci postanowili usunąć z obrzędów liturgicznych sformułowanie, że „małżeństwo jest cielesnym, duchowym i mistycznym związkiem mężczyzny i kobiety”. I jak w tej sytuacji uprawiać ekumenizm? Jak wspólnie świadczyć o wierze w Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela? W imię czego radośnie poklepywać się nawzajem po plecach na spotkaniach ekumenicznych? Należałoby dalej dyskutować o poważnych problemach teologicznych dzielących Kościoły, jak np. kwestia zbawiennej łaski i uczynków, kwestia usprawiedliwienia Bożego, rozumienia małżeństwa z jedną osobą, poczęcia  i nie poczęcia, czy też rozumienia Eucharystii i innych sakramentów. Nawet sam Luter, widząc dziś postawę takiej biskupki ze Sztokholmu, „przewraca się w grobie”. Niektórzy wciąż mówią o zniesieniu celibatu? Na tym tle ostatnio środki masowego przekazu mocno podkreślały ten temat, chcąc oczywiście podważyć zaufanie do księży. Twierdziły, że  przez to przez celibat popełniają takie czy inne grzechy. Nic bardziej mylnego! Gdyby zniesiono celibat, to ksiądz musiałby najpierw zająć się swoją rodziną: żoną, dziećmi, ich utrzymaniem, wychowaniem, a w razie zagrożenia, zająć się najpierw nimi i uciekać przed wrogiem, jak to było w historii. W 1596 roku w Brzęściu nad Bugiem Sobór Biskupów Cerkwi Prawosławnej ogłosił akt Unii Brzeskiej, w wyniku której na ziemiach Obojga Narodów powstał Kościół unicki. Akt unii budził sprzeciw ze strony cerkwi prawosławnej i cara. W Partulinie na Podlasiu zginęło trzynastu mężczyzn, broniących swego kościoła. A ojciec ksiądz prawosławny (batiuszka) z żoną i dziećmi uciekł pierwszy.  Zapewne tę anegdotę, którą przedstawiłem na początku, wymyślił ktoś, kto z własnego podwórka zna bardzo dobrze ten problem. Może on dotyczyć każdej wspólnoty wyznaniowej. Także wśród katolików możemy spotkać podobnie myślących. Sobór Watykański II mówi o Kościele, gdzie potrzebna jest pełnia łaski do zbawienia ludzi dobrej woli poza widzialną strukturą Kościoła. Życzliwymi bądźcie = hasło. Amen.