Kazanie na Niedzielę Chrztu Pańskiego (12 I 2020 r.)

Kazanie na Niedzielę Chrztu Pańskiego (12 I 2020 r.)

Drodzy Chrześcijanie!

Pierwszym aktem życia publicznego Chrystusa jest Jego chrzest w wodach Jordanu. Pan Jezus chce otrzymać chrzest, bo chce być solidarny z ludźmi, do których stał się podobny przez urodzenie. Dlatego schodzi do Jordanu i św. Jan Chrzciciel udziela Mu chrztu. Podczas tego obrzędu niebo znów otwiera się nad Jezusem i daje się słyszeć głos: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. W tych słowach Bóg Ojciec już nie przez aniołów, jak podczas zwiastowania i narodzenia w Betlejem, ale sam objawia Bożą naturę Jezusa, Jego Boże synostwo. Duch Święty zaś, objawiający się w postaci gołębicy, uświęca moment chrztu i rozpoczęcia przez Chrystusa życia publicznego. Po raz pierwszy w dziejach ludzkości mamy wyraźne objawienie Trójcy Świętej. Chrystus chce przychodzić wraz z Ojcem i Duchem Świętym oraz otwierać ludziom niebo przez chrzest. W swym nauczaniu podkreśla Jezus konieczność chrztu dla swych wyznawców: Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony. Ostatnimi słowami Pana Jezusa, wypowiedzianymi do apostołów bezpośrednio przed wniebowstąpieniem, były: Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Istota chrztu pozostała nie zmieniona przez wieki, aż do dnia dzisiejszego. Należy do niej obmycie wodą przy równoczesnym wypowiedzeniu słów: Janie, Zofio.., ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Dziś chrzci się jednak najczęściej małe dzieci. W ich imieniu wyznają wiarę rodzice i chrzestni,  którzy zobowiązują się do wychowania dziecka w wierze Chrystusowej. Potem podtrzymują ten dar łaski, dar życia nadprzyrodzonego. Chrzest włącza człowieka do wspólnoty Ludu Bożego. Stanowi początek nadprzyrodzony życia człowieka – daje łaskę Bożą i podstawę przynależności do Kościoła. Sama nazwa chrzest pochodzi ze staropolskiego christ-iti – znaczyć imieniem Chrystusa, czynić chrześcijaninem. Pytanie: czy stwarzamy dzieciom odpowiednie warunki do życia chrześcijańskiego w naszych rodzinach poprzez zachowywanie przykazań Bożych i kościelnych, modlitwę i uczestniczenie w niedzielnej Eucharystii?

Niedawno odbył się pogrzeb dzieci nienarodzonych. Było to na cmentarzu parafialnym w podwarszawskich Markach. W grobie przy pomniku Dziecka Utraconego pochowano 29-cioro zmarłych dzieci w wyniku poronienia i zabitych przez aborcję. Krótko mówiąc: zostały one porzucone przez rodziców, którzy nie byli gotowi, aby je godnie pożegnać. Ich ciała były przechowywane gdzieś w szpitalnych lodówkach. Te dzieci zostały poczęte w łonach matek, czuły ich ciepło, dotyk, słyszały głos. Na datę pogrzebu wybrano uroczystość Świętych Młodzianków Męczenników. Jest to dzień, w którym wspominamy rzeź niewiniątek dokonaną w Betlejem na polecenie Heroda. Przez analogię do skutków chrztu z wody, w którym ochrzczony jednoczy się z Chrystusem, ich męczeństwo, rzeź tych niewiniątek uznaje się za męczeństwo, a to z kolei, za najpewniejszy środek do zbawienia z uwagi na niemożność zgrzeszenia po śmierci. Jest to tzw. chrzest krwi. Dzieci te będą więc zbawione. Chrystus umarł za cały rodzaj ludzki.

Istnieje jeszcze drugie tłumaczenie, o którym czytamy w Encyklopedii Katolickiej KUL: – zbawienie dzieci zmarłych bez chrztu wodą (…) dokonuje się na podstawie tego, że Kościół (jako wspólnota) pragnie jego zbawienia. W tym mieści się również pragnienie chrztu wodą. Czyli: tzw. chrzest pragnienia (…) może być zastąpiony pragnieniem Kościoła, pośredniczącego w realizowaniu powszechnej woli zbawczej Boga, a tym samym pragnącego zbawienia wszystkich ludzi.

- w naszej parafii nie ochrzczono 3 dzieci (2, 5 i 8-letnie)