Kazanie na Święto Niepodległości (11 XI 2019 r.)

Święto Niepodległości (11 listopada 2019 r.)

Drodzy Patrioci!

Krótko po ustaleniu Konstytucji 3 Maja w 1791 roku nastąpiła katastrofa zaborów. Znaleźli się bowiem tacy Polacy, którzy mieli na uwadze jedynie własne interesy (historia nazywa ich targowiczanie). Szok po utracie niepodległości niewątpliwie wzmógł w społeczeństwie miłość do Ojczyzny. Dobitnie wyraził to Mickiewicz w słowach znanych niemal każdemu dziecku: Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, kto cię stracił. Doświadczenie polskich emigrantów było szczególnie dojmujące, bo byli nie tylko  wygnańcami z ojczystej ziemi. Było gorzej – ta ziemia przestała do nich należeć. Polska, ich dom, miał obcego zarządcę – zaborcę. Tułacze nie mieli dokąd wracać. Tak było przez 123 lata.

Pamiętamy z Biblii, że w II tysiącleciu przed Chrystusem  potomkowie Abrahama znaleźli się w Egipcie – w niewoli egipskiej. Wiązało się to m.in. z niewolniczym wykorzystywaniem Hebrajczyków jako siły roboczej przy szeroko zakrojonych przez faraona pracach budowlanych. Potem była historia związana z Mojżeszem i cudowne przejście przez Morze Czerwone oraz, po 40 latach, powrót przez pustynię do swego kraju Kanaanu. Podobnej niewoli doświadczyli wygnańcy żydowscy: najpierw w 721 r. p.n.e., gdy część Narodu Żydowskiego (ta z Samarii) została uprowadzona przez króla Asyrii Senacheriba do Asyrii i drugi raz – po najeździe króla babilońskiego Nabuchodonozora w 597 r. p.n.e., który zdobył Jerozolimę i drugą część mieszkańców (tę z Judy) przesiedlił do Babilonu. Po 10. latach powtórnie zdobył i zniszczył Jerozolimę i przesiedlił pozostałą część ludności żydowskiej do Babilonu. Za pierwszym najazdem władca ten uprowadził rodzinę królewską, szlachtę, urzędników, żołnierzy, rzemieślników (około 10 tys. mężczyzn z rodzinami). Podczas drugiego najazdu – uprowadzono do niewoli 15 tys. mężczyzn z rodzinami. Ponieważ Izrael jako Naród przestał istnieć – również zniszczona świątynia w Jerozolimie przestała też istnieć. Żydzi tęsknili i płakali w Babilonie za swoją Ojczyzną i świątynią w Jerozolimie, co podkreśla chociażby Psalm 137 ze ST. Przypadek narodu Izraela pokazuje, że taka tęsknota może nie minąć nawet po wielu wiekach w rozproszeniu po całej ziemi.  Gdy król perski Cyrus zdobył w 539 roku p.n.e. Babilonię, Żydzi mogli wrócić do Ojczyzny (wróciło ich około 50 tys. mężczyzn z rodzinami i odbudowało Jerozolimę i świątynię). Od połowy IV wieku p.n.e., wielki geniusz wojskowy, Aleksander Wielki, który pokonał Persów, w 333 roku zajął Ziemię Świętą i dla Żydów rozpoczyna się epoka grecka (hellenistyczna). Ziemię Świętą zajmowali jeszcze Ptolemeusze, Seleucydzi i ponownie Grecy z  Antiochem IV Epifanesem (w 198 r. p.n.e.), o którym wspominają Księgi Machabejskie ze ST.

Za czasów Chrystusa była kolejna niewola Izraela. W 63 roku przed Chrystusem przybywa do Jerozolimy Pompejusz i od tej chwili Ziemia Święta (Palestyna) znajduje się pod rzymską okupacją. Po śmierci Mahometa w 632 roku naszej ery, bardzo szybko, bo już w 638 roku, muzułmanie zdobywają Jerozolimę. Krajem zarządza arabska administracja, religią jest islam sunnicki. Potem, na jakiś czas (na 100 lat) Ziemia Święta zostaje odbita w wyniku chrześcijańskich wypraw krzyżowych (tzw. krucjaty) – miało to miejsce w wiekach od XI-XIII (Jerozolima został odbita z rąk arabskich dokładnie 15 lipca 1099 roku). Pod koniec XIX wieku do Palestyny zaczęli napływać Żydzi z całego świata. W 1945 roku było ich 459 tys. W 1917 roku Ziemię Świętą zajęli Anglicy. Państwo Izrael ponownie powstało po II wojnie światowej 14 maja 1948 roku. Mieszkają w nim Żydzi, chrześcijanie i muzułmanie. Kto w połowie maja odwiedza dziś Izrael, dziwi się obecnym wszędzie flagom państwowym. Tak potomkowie Abrahama świętują rocznicę odzyskania niepodległości. Po niemal dwóch tysiącach lat. Ci ludzie wiedzą, co to Ojczyzna. Jezus bolał nad tym, że jego naród zmierza ku niewysłowionym cierpieniom i tułaczce. Św. Paweł był świadom, że jeśli coś służy narodowi, to wierność Bogu. Podobnie: jeśli Polska (Polacy) będzie wierna Bogu - to się ostanie. Ale, jeśli podda się bepardonowo wchodzącym nowym ideologiom - to Polski nie będzie! Amen.