Kazanie na świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 VI 2019 r.)

Świętych Piotra i Pawła (29 VI 2019 r.)

Piotra, rybaka z Galilei, do Chrystusa przyprowadził brat Andrzej. Dla Chrystusa porzucił rodzinę i wszystko, co posiadał. Chrystus przebywał w jego domu, uzdrowił mu teściową, nauczał z jego łodzi, jemu pierwszemu nakazał przesłać wiadomość o swym zmartwychwstaniu, po którym ukazał mu się osobiście. Pismo św. podaje wzmianki  o jego skłonności do gniewu, o tym, że zachwiał się w wierze, był gwałtowny i trzy razy zaparł się Chrystusa. Po zmartwychwstaniu Chrystus powierzył mu władzę nad Kościołem. W dzień zesłania Ducha Świętego Piotr wygłosił pierwszą publiczną mowę do apostołów. Potem uzdrowił chorego od urodzenia. Nawracał pogan. Kiedy na rozkaz Heroda ścięto Jakuba i jego brata Jana, Piotr również został schwytany i osadzony w więzieniu, z którego uwolnił go cudownie anioł Pański. Piotr przez 25 lat mieszkał w Rzymie. Był założycielem i pierwszym biskupem tamtejszego Kościoła. W roku 67, ostatnim roku panowania cesarza Nerona, został ukrzyżowany, przy czym wyraził życzenie, by przybito go do krzyża głową w dół, nie czuł się bowiem godny umierać tak, jak jego Boski Mistrz. W Nowym Testamencie są zamieszczone, napisane przez niego dwa Listy. Jego uczniem był  ewangelista św. Marek.

Św. Paweł, zagorzały Żyd, doznał nawrócenia w drodze do Damaszku. Ochrzciwszy się, pozostał tam przez kilka lat. Potem zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Z tego powodu naraził się Żydom i musiał uciekać z miasta. Udał się do Jerozolimy, by widzieć się z Piotrem. Później powrócił do rodzinnego Tarsu i tam apostołował. Następnie złączył się z Barnabą z Antiochii. Wkrótce wyruszyli w pierwszą podróż misyjną na Cypr i do Azji Mniejszej, ustanawiając tam Kościoły. W drugą podróż misyjną udał się w towarzystwie Sylasa, a później Tymoteusza i Łukasza. Najpierw odwiedzili założone już Kościoły w Azji Mniejszej, potem przeszedł przez Galację do Troady, skąd wiedziony dziwnym widzeniem, przeszedł na ląd europejski i przez Macedonię udał się do Grecji, by przez Efez i Jerozolimę wrócić do Antiochii. Trzecia podróż misyjna, którą odbył Paweł, obejmowała niemal te same regiony, co druga. Zatrzymał się na dłużej w Efezie (3 lata). Potem został schwytany przez Żydów w Jerozolimie i poprowadzono do Cezarei, gdzie był więziony przez dwa lata. Następnie przewieziono go do Rzymu, pozwoliwszy mu mieszkać prywatnie razem z żołnierzem, który go pilnował. Oprócz Dziejów Apostolskich, z jego kilkunastu Listów, które pisał do różnych Kościołów, dowiadujemy się, że po dwóch latach został uwolniony i opuścił Rzym. Następnie podróżował do Hiszpanii i na Wschód. Kiedy ponownie wrócił do Rzymu, uwięziono go ponownie i w roku 67 został ścięty. W swoich Listach św. Paweł okazuje się głębokim myślicielem religijnym, mającym trwały i budujący wpływ na rozwijające się chrześcijaństwo.