Ekumenizm (27 I 2019 r.)

Ekumenizm (27 I 2019 r.)

            DRODZY  RZYMSKOKATOLICY!

Na przestrzeni wieków od Kościoła katolickiego odłączył się Kościół prawosławny (1054 rok), potem (w 1517 roku) powstał Kościół protestancki, a za króla Henryka VIII (w Anglii) powstał Kościół anglikański. Odłączone Kościoły dalej się dzieliły. Na przykład: Kościoły prawosławne mają swoistą autokefalię (autokefalia z – greckiego: własna głowa, władza). Tradycyjnie dzielą się one na Kościoły patriarchalne, metropolitalne i autonomiczne. Duża część Cerkwi ukraińskiej, podlegająca jurysdykcji patriarchatu moskiewskiego, w minionym roku (2018) przeszła do patriarchatu Konstantynopola. Patriarcha Konstantynopola (wbrew Moskwie) ogłosił autokefalię Kościoła prawosławnego na Ukrainie. To znaczy, że wierni prawosławni Ukrainy nie zwracają się już do patriarchy Moskwy (Cyryl) tylko do patriarchy Konstantynopola (Bartłomiej II), a metropolitą Ukrainy został wybrany Epifaniusz. Właściwie każde państwo ma swego metropolitę prawosławnego. Podobnie jest z władzą kościelną u protestantów. My katolicy, podlegamy władzy (jurysdykcji) Papieża (Franciszek). Rozłam w Kościele wyniknął ze splotu wszystkich ówczesnych okoliczności, nie tylko kościelnych, ale i politycznych (por. m.in.: wojna 30-letnia w Europie w XVII wieku – od 1618 roku). Nierozwiązane od wieków problemy w Kościele nawarstwiały się w wielki nawis na szczycie skały i uruchomił dwie wielkie lawiny: prawosławia i protestantyzmu, nad którymi nikt już potem nie był w stanie zapanować. Narastające zaś nieporozumienia, podsycane dodatkowo konfliktami politycznymi doprowadziły do ekskomunik nadanych przez papieży. Podziały wśród chrześcijan dziedziczymy po poprzednich pokoleniach. Od czasu Soboru Watykańskiego II (rozpoczął go w 1962 roku papież Jan XXIII, a zakończył w 1965 roku papież Paweł VI) – było to zgromadzenie wyższych dostojników kościelnych z całego świata – ustalono, że ekumenizm jest częścią oficjalnego nauczania Kościoła. Odtąd zaczyna się „wzmożenie wysiłków dla przywrócenia jedności wśród wszystkich chrześcijan” (Dekret o ekumenizmie). Należy jej poszukiwać przede wszystkim w jedności w wierze i prawdzie. Takiej prawdy poszukiwał wielki uczony wyznania anglikańskiego, który w tym roku będzie ogłoszony świętym w Kościele katolickim – bł. kard. John Henry Newman. Jako anglikański pastor pisał: Kocham prawdę i pójdę za nią, gdziekolwiek ją znajdę. Ostatecznie odkrył ją w Kościele katolickim. Urodził się w 1801 roku w Londynie. Jako gorliwy student był przekonany, że Kościół rzymskokatolicki ma związek z Antychrystem. Po latach zdumiony odkrywał jego biblijne umocowanie i przeżył nawrócenie. Został księdzem katolickim, a w 1879 roku papież Leon XIII obdarzył go godnością kardynalską. Jego duchowy przełom dokonał się w Oksfordzie. Tu zdecydował się na życie w bezżeństwie, a w 1824 roku został pastorem w Kościele anglikańskim. Znany był ze swej gorliwości i prężnego duszpasterstwa. Jego duchowa droga w stronę katolicyzmu była ściśle związana z naukowymi poszukiwaniami i lekturą Ojców Kościoła. W 1833 roku założył ruch oksfordzki, który rychło spotkał się z krytyką anglikańskiej hierarchii. Napisał dzieło-traktat: „O rozwoju doktryny chrześcijańskiej” (pisał go po 14 godzin dziennie, stojąc przy wysokim pulpicie). Dzieło było intelektualnym uzasadnieniem jego decyzji o konwersji. Kardynał Newman odkrył Kościół rzymskokatolicki jako najwierniejsze ucieleśnienie Kościoła, którego pragnął Chrystus. Po studiach w Rzymie przyjął święcenia kapłańskie, a rok później założył w Birmingham oratorium filipinów. Zmarł w roku 1890. Papież Benedykt XVI w 2010 roku ogłosił go błogosławionym. Za jego wstawiennictwem cudownego uzdrowienia doznała ciężarna kobieta ze Stanów Zjednoczonych. Cud ten sprawi, że wkrótce błogosławiony kard. Newman zostanie ogłoszony świętym. Chociaż Newman odszedł z Kościoła anglikańskiego, był mu wdzięczny za przekazanie wiary i nigdy go nie potępił. Anglikanie także odnoszą się do niego z szacunkiem, m.in. chętnie czytają jego kazania.