Wydanie II uzupełnione książki o Parafii Wielki Garc

Przedmowa do wydania II

Druga edycja książki „Z dziejów parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Wielkim Garcu” stanowi uzupełnienie wcześniej spisanej historii naszej Parafii, co pozwoliło utrwalić wiele faktów, spraw i nazwisk ludzi, którzy nie pójdą w zapomnienie, ale nadal będą tworzyć historię środowiska, nie tylko w aspekcie kościelnym, ale kulturowym.

Należy też podkreślić, że aktualne uzupełnienie oparte zostało też m.in. o opinie Czytelników, którzy doceniając przedstawione wcześniej fakty, wyraźnie podkreślali, że mogą one być inspiracją do przywołania w pamięci osób i zdarzeń, które z upływem czasu uległy zatarciu i być może nie znalazły należnego im miejsca i szacunku w życiu obecnego pokolenia.

Przywołuję ponownie tych, którzy w przeszłości zamieszkiwali tereny Parafii, losy rodzin i osób, które przeszły długą drogę życia, zmarli lub polegli jako żołnierze w walkach na frontach, podczas działań dywersyjnych w kraju i na obczyźnie, zostali zamordowani podczas egzekucji indywidualnych lub masowych, lub zmarli powracający z robót przymusowych.

Pierwsze wydanie monografii zyskało wielkie uznanie zacnych Czytelników. Z korespondencji dowiadujemy się, że książkę przeczytano z ciekawością i podziwem dla tak szczegółowo zebranych informacji, wszechstronnie opracowanego materiału, stanowiącego żywy obraz historii, codzienności życia bez ubarwiania tego, co było i stanowi podstawę życia Parafii.

Zwrócono także uwagę na historię samego kościoła. Jego opis uznano za profesjonalny, a całe dzieło za wzorowe.

Nieżyjący już ksiądz dr hab. Jerzy Buxakowski, były rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, Protonotariusz Apostolski, swoją opinię na temat monografii, w korespondencji z 8 stycznia 2003 roku, wyraził w sposób następujący: Dziś, w dobie zagrożenia myślenia i odczuwania kategoriami wątpliwego globalizmu, takie opracowania jak powyższe są szczególnie potrzebne, by budzić w społeczeństwie głębsze zrozumienie znaczenia środowisk podstawowych, bo one stanowią  w pierwszej mierze o godności osoby i o wartościach, które ją kształtują. Monografia może uchodzić za wzór takiego typu opracowań: logiczny i czytelny układ całości, umiejętność zebrania i dochowania wierności danym chronologicznym i jednocześnie diachroniczne ujęcie przekazu duszpasterskiego, bogata szata graficzna i dokumentacyjna – to nie lada osiągnięcie edytorskie, które zapewne przyczyni się do głębszego integrowania poczucia wspólnoty parafialnej. W skali zaś ogólnodiecezjalnej ubogaci skarbiec kulturowy szerszego regionu, a autora niech prowadzi śmiało ku dalszym osiągnięciom naukowym i eklezjalnym.